Θάλασσα του Μαρμαρά ρεπορταζ απο ψηλα!

απέκτησε 17 Μαΐου, 2015κατεβάσετε μεγάλη εικόνα (3 MB, JPEG, 2500x1630)

Βρίσκεται ανάμεσα στη Μαύρη Θάλασσα και το Αιγαίο Πέλαγος, τη Θάλασσα του Μαρμαρά είναι μια πλούσια σούπα των θρεπτικών ουσιών και της ζωής και περιβάλλεται από πλούσια ιστορία του πολιτισμού. Όπως και τη Μαύρη Θάλασσα στα βορειοανατολικά του, ο Μαρμαρά έχει μια ασυνήθιστη πολυεπίπεδη δομή με φρέσκο ​​νερό κοντά στην επιφάνεια και πολύ πιο αλμυρή νερό κοντά στον πυθμένα. Αυτό νωπή επιφάνεια τροφοδοτείται από τις ανταλλαγές με τη Μαύρη Θάλασσα και από ροές από το Σουσουρλούκ, Biga, και Gonen Ποτάμια. Το φρέσκο ​​νερό (μόνο τα δύο τρίτα της αλατότητας των ωκεανών) καθιστά ευκολότερο για τα πλωτά, σαν φυτά organisms- φυτοπλαγκτόν -να αυξηθεί, όπως και η αφθονία των θρεπτικών ουσιών ρίχνει στις θάλασσες από την ευρωπαϊκή και την τουρκική ποτάμια.

Το Επιχειρησιακό Land Imager για την Landsat 8 δορυφορική κατέλαβαν αυτή την εικόνα μιας άνθιση φυτοπλαγκτού στη Θάλασσα του Μαρμαρά στις 17 Μαΐου, 2015. Η θάλασσα περιβάλλεται από όλες τις πλευρές από το έθνος της Τουρκίας. Οι περιστροφικές κινήσεις σχήματα πάνω στο νερό είναι το φυτοπλαγκτόν, με το κίτρινο-πράσινο και κόκκινο-μωβ νήματα πιθανό (αλλά όχι απαραίτητα), που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά είδη.

Αυτές οι κυματιστές γραμμές χρώματος δείχνουν όχι μόνον όταν οι πυκνότερες συγκεντρώσεις του πλαγκτόν που επιπλέει, αλλά και να αποκαλύψει τις δίνες και ρεύματα στο εσωτερικό του μικρού θάλασσα. Νερά σπεύδουν μέσα από το στενό στενά του Βοσπόρου (στην Κωνσταντινούπολη) και των Δαρδανελίων Στενό (εκτός από την αριστερή πλευρά της εικόνας), καθώς και μια δαντελωτή ακτή και τεκτονικά κάταγμα του βυθού σε αυτό το άκρο της Ασίας και της Ευρώπης ηπείρους, όλα συνωμοτούν για να δημιουργήσει περίπλοκα ανάμειξη μοτίβα. Αν κατεβάσετε το μεγάλο εικόνα και να το ανοίξετε σε πλήρη ανάλυση, μπορείτε επίσης να δείτε κομμάτια των πλοίων που διασχίζουν τις γραμμές άνθιση.

«Βλέπω συχνά χαρακτηριστικά σε εικόνες και αναρωτιέμαι: τι θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοιο", είπε ο Norman Kuring, ένας ειδικός του χρώματος των ωκεανών της NASA Goddard. "Η τηλεπισκόπηση είναι μεγάλη για τη μεγάλη εικόνα, αλλά εξακολουθεί να χρειάζεται τα δεδομένα από την επιφάνεια για την επικύρωση και την ερμηνεία."

Σύμφωνα με τους επιστήμονες Baris Salihoglu του Ινστιτούτου Τουρκίας Επιστημών της Θάλασσας και Ahsen Yuksek του Πανεπιστημίου της Κωνσταντινούπολης, οι ανθίσεις στη δορυφορική εικόνα είναι ως επί το πλείστον Prorocentrum micansκαι noctiluca scintillans . Τα πρόσφατα δείγματα τα νερά του Μαρμαρά και διαπίστωσε ότι Prorocentrum άνθισε πρώτα, ανnoctiluca τελικά κυριάρχησε.

Σύμφωνα με Ajit Subramaniam του Lamont Doherty Earth Observatory, και τα δύο είδη είναι δινομαστιγωτά, είναι γνωστό ότι αποχρωματίζει το νερό (ένα φαινόμενο που συχνά αποκαλείται κόκκινη παλίρροια). Ούτε είναι άμεσα τοξικό για τον άνθρωπο, αλλά μπορεί να σκοτώσει τη θαλάσσια ζωή από το να αλιεύονται στα βράγχια των ψαριών, που καταστρέφουν τη θάλασσα του οξυγόνου, ή έκκριση αμμωνίας στο νερό. " noctiluca είναι phagotrophic-μια πραγματικά ενδιαφέρουσα θηρίο, δεδομένου ότι τρώει άλλα φυτοπλαγκτού που μπορεί στη συνέχεια να αλλάξετε το χρώμα του, "Subramaniam σημείωσε."Είναι αλλάζει από το να είναι φωτοσυνθετική να γίνει ετερότροφα. "

Η μέτρια ανάλυση απεικόνισης φασματοφωτομέτρου (MODIS) επί της NASA Terra δορυφόρου κατέλαβε ευρύτερη θέα άνθιση γεγονότα στη Θάλασσα του Μαρμαρά στις στις 23η του Μάη και 25 Μαΐου.

Islas Galápagos: Espectacular video de la llegada de la lava del volcán Wolf al mar

Publicado: 3 jun 2015 14:04 GMT

Reuters

El parque nacional Galápagos (Ecuador)PUBLICA espectaculares imágenes nocturnas de la lava expulsada por el volcán Wolf alcanzando el mar en un video grabado desde el agua.

El parque nacional de las islas Galápagos ha publicado un espectacular video de un torrente de lava del volcán ecuatoriano Wolf, el cual entró en erupción el pasado 25 de mayo: era la primera vezQUE ocurría en 33 años. En el video se puede ver cómo la lava desciende desde la cima del Wolf a 1.700METROS de altura hasta terminar en el océano.

Los responsables del parque desmintieron además la información de que la erupción amenazó a la única población de iguanas rosadas del mundo, situada en las cercanías de la montaña. La erupción duró cuatro días y algunos turistas pudieron verla de cerca a bordo de embarcaciones.

El Wolf está situado en la mayor y más septentrional isla del archipiélago de las Galápagos, la Isabela.

LIVE: CERN’s Large Hadron Collider restarts operations after 27 months

Ζωντανή μετάδοση στις 3 Ιουν 2015

The Large Hadron Collider (LHC) at CERN, the European Organization for Nuclear Research, will begin carrying out actual proton collisions on June 3rd having been reactivated last month. On April 5th the collider was restarted for the first time in over two years, with protons beginning to circle the machine’s 27km tunnel. Scientists hope that through analysing the proton collisions, which will take place with almost double the energy LHC reached during the peak of its previous run, they will be able to begin to explore the realms of a “new physics” that extends beyond the Standard Model.

Solar Impulse 2 takes off from China to cross the Pacific Ocean

Δημοσιεύτηκε στις 31 Μαΐ 2015

Pilot Andre Borschberg has begun his 6-day journey across the Pacific from China to Hawaii on board Solar Impulse 2. Report by Conor Mcnally.

U.S. Spy Plane Records China's Artificial Islands, China Threatens Response

Δημοσιεύτηκε στις 29 Μαΐ 2015

A U.S. Navy surveillance aircraft views Chinese construction of artificial islands and airstrips in the South China Sea.
The US claims Chinese dredgers have added approximately 2,000 acres to five outposts in the Spratly Islands.

Οι ΗΠΑ καλούν να σταματήσει «αμέσως» η κατασκευή νησιών από την Κίνα στη Νότια Σινική Θάλασσα

ΑΣΤΟΝ ΚΑΡΤΕΡ

Ο υπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Άστον Κάρτερ κάλεσε σήμερα να υπάρξει “άμεση και διαρκής διακοπή” των εργασιών κατασκευής από την Κίνα τεχνητών νησιών στη Νότια Σινική Θάλασσα και των εδαφικών διεκδικήσεω

ν στην περιοχή, κρίνοντας ότι η συμπεριφορά του Πεκίνου είναι “σε ασυμφωνία” με τους διεθνείς κανόνες.

Πρώτα απ’ όλα, θέλουμε μια ειρηνική διευθέτηση όλων των διαφορών. Προς αυτόν τον σκοπό, θα έπρεπε να υπάρξει μια άμεση και διαρκής διακοπή των διεκδικήσεων εδαφών από όλα τα μέρη”, είπε ο Κάρτερ κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης στη Σιγκαπούρη.

“Επίσης αντιτιθέμεθα σε οποιαδήποτε περαιτέρω στρατιωτικοποίηση των διεκδικούμενων εδαφών”, πρόσθεσε ο Κάρτερ, ενώ διεμήνυσε πως οι δυνάμεις των ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εισέρχονται σε διεθνή ύδατα και στον διεθνή εναέριο χώρο, όπως ανέφερε.

Ο Κάρτερ τόνισε επιπλέον ότι “με τις ενέργειές της στη Νότια Σινική Θάλασσα, η Κίνα βρίσκεται σε συμφωνία με τους διεθνείς κανόνες”.

Ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας αναγνώρισε ότι και άλλα κράτη που διεκδικούν εδάφη στην περιοχή έχουν δημιουργήσει προφυλακές, όπως το Βιετνάμ (48), οι Φιλιππίνες (8), η Μαλαισία (5) και η Ταϊβάν (1). Αλλά “μία χώρα έχει πάει πολύ πιο μακριά και πολύ πιο γρήγορα από κάθε άλλη. Και αυτή είναι η Κίνα. Η Κίνα διεκδικεί (…) περισσότερα εδάφη από όλες τις άλλες χώρες μαζί και περισσότερα από ό,τι σε όλη την ιστορία της περιοχής. Και η Κίνα το έχει κάνει αυτό μέσα στους τελευταίους 18 μήνες”.

Ο Κάρτερ πρόσθεσε πως η Ουάσινγκτον “ανησυχεί βαθιά” για την κλίμακα των εδαφικών διεκδικήσεων από μέρους της Κίνας και την προοπτική περαιτέρω στρατιωτικοποίησης των νησιών, λέγοντας ότι αυτό αυξάνει “τον κίνδυνο λαθεμένων υπολογισμών ή μιας σύγκρουσης”.

Ένας Κινέζος στρατιωτικός που συμμετείχε στη σύνοδο χαρακτήρισε αδικαιολόγητα τα σχόλια του Κάρτερ. “Η ελευθερία της ναυσιπλοΐας στη Νότια Σινική Θάλασσα δεν ήταν ποτέ πρόβλημα”, είπε ο Σιάο Σιαοσουό, της κινεζικής Ακαδημίας Στρατιωτικής Επιστήμης. “Είναι λάθος να επικρίνεται η Κίνα ότι επηρεάζει την ειρήνη και τη σταθερότητα” στην περιοχή με τις δραστηριότητές της, πρόσθεσε.

Οι δηλώσεις Κάρτερ σημειώθηκαν μία ημέρα αφότου το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία η Κίνα έχει τοποθετήσει κινητά πυροβόλα σε ένα νησί της Νότιας Σινικής Θάλασσας, κίνηση που ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Μακέιν τόνισε ότι προκαλεί “αναταραχή” και αποτελεί “κλιμάκωση”.

Ο Κάρτερ πραγματοποιεί 11ήμερη περιοδεία στην Ασία, τη δεύτερη αφότου ανέλαβε υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ νωρίτερα φέτος.

Αγώνας για ισχύ στη Συρία και τη Μεσόγειο

BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 24/05/2015

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ

Μια “είδηση-μήνυμα” κυκλοφορεί εδώ και ένα τρίμηνο, περίπου, που αφορά τη Συρία και η οποία αρχίζει να λαμβάνει τη μορφή χιονοστιβάδας: το καθεστώς Άσσαντ αδυνατεί να αναπληρώσει τις απώλειες σε ανθρώπινο υλικό από τον εδώ και μια τετραετία πόλεμο φθοράς εναντίον του και πως, τούτη τη φορά, έχει πραγματικά αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την κατάρρευσή του.

Όπως όλες του είδους, η “είδηση-μήνυμα” για το καθεστώς Άσσαντ είναι εξαιρετικά εκλεπτυσμένη. Συνδυάζει γεγονότα, δογματικές αντιλήψεις αλλά και επιθυμίες. Οι επιθυμίες αυτές, “επαναλαμβανόμενες”, παράγουν νομοτελειακές προσδοκίες στο υποσυνείδητο (subliminal expectations): ο Άσσαντ είναι τελειωμένος. Όπως και στο αποτελεσματικό μάρκετινγκ, έτσι και στην προπαγάνδα στόχος είναι οι “πελάτες”, -στην συγκεκριμένη περίπτωση η κοινή γνώμη στη Δύση αλλά και στη Μέση Ανατολή, που τελευταία βομβαρδίζεται συνεχώς επί τούτου από τα δυτικά ΜΜΕ.

Από τα γεγονότα το πιο σημαντικό, χωρίς το οποίο δεν στέκεται η “είδηση- μήνυμα” πως το καθεστώς οσονούπω καταρρέει, είναι το πληθυσμιακό. Το καθεστώς Άσσαντ κυβερνά, αντλεί την δύναμή του και ένα μεγάλο ποσοστό της νομιμότητάς του από τη φυλή του Άσσαντ, την κοινότητα των Αλαουιτών. Στο πληθυσμιακό μωσαϊκό της Συρίας οι Αλαουίτες, που σήμερα θεωρούνται σχίσμα του Σιιτικού Ισλάμ αποτελούν μειονότητα με ποσοστό 12-15 τοις εκατό του συνολικού πληθυσμού, αριθμητικά λίγο περισσότεροι από δύο εκατομμύρια. Η μεγάλη πλειοψηφία της Συρίας αποτελείται από Σουννίτες μουσουλμάνους, περίπου 75 τοις εκατό, 10 τοις εκατό χριστιανούς και άλλες μικρές μειονότητες όπως Δρούσους, Γιαζίτηδες (Κούρδους), κ.α.

Οι Αλαουίτες κυριαρχούν πληθυσμιακά στις Μεσογειακές ακτές της Συρίας και στα παραλιακά βουνά. Γεωγραφικά οι πληθυσμοί τους εντοπίζονται από τον Βόρειο Λίβανο (100-120 χιλ.) μέχρι την Αντιόχεια στον Κόλπο της Αλεξαντρέττας (700-750 χιλ.), στη σημερινή Τουρκία. Μερικές χιλιάδες εντοπίζονται και στα Υψίπεδα του Γκολάν. Είναι σημαντικό για τις σημερινές εξελίξεις να υπογραμμιστεί πως επί Γαλλικής Εντολής, από το 1923 μέχρι το 1936, όταν έχουμε την πλήρη ανεξαρτησία της σημερινής Συρίας, λειτουργούσε στη γεωγραφική αυτή περιοχή, υπό την εποπτεία της Γαλλίας, η “Πολιτεία των Αλαουιτών” η οποία, τότε, δεν ήθελε να ενσωματωθεί στη Συρία.

Σήμερα τα θύματα του πολέμου στη Συρία ξεπερνούν τις 200.000. Από αυτά υπολογίζεται πως το ένα τρίτο, τουλάχιστον, προέρχεται από τις τάξεις του καθεστώτος. Είναι δηλαδή στη μεγάλη τους πλειοψηφία, Αλαουίτες. Και εδώ οικοδομείται το όλο επιχείρημα: πως αντίθετα με τους αντικαθεστωτικούς που θεωρητικά διαθέτουν μια ανεξάντλητη δεξαμενή ανθρώπινου δυναμικού, η αντίστοιχη δεξαμενή του καθεστώτος Άσσαντ δεν αναπληρώνεται. Αναπόφευκτα, το τέλος πλησιάζει.

Υπάρχει λοιπόν, λογική και βάση στο επιχείρημα. Όταν το ερώτημα τέθηκε πρόσφατα στον Άσσαντ, σε συνδιασμό με απώλειες εδαφών μετά από αρκετές νίκες του καθεστώτος, ο Σύρος ηγέτης παραδέχθηκε τις απώλειες αυτές αλλά το σημαντικό σε ένα πόλεμο, -τόνισε- είναι να μην χαθεί το ηθικό και η ψυχολογία. Και παρά το υψηλό κόστος του πολέμου το καθεστώς Άσσαντ συνεχίζει να χαίρει της λαϊκής υποστήριξης που υπερακοντίζει αυτή των Αλαουιτών. Χαίρει υποστήριξης δηλαδή από μεγάλο ποσοστό των Σουννιτών της χώρας και ολοκληρωτικά από τους Χριστιανούς και τις υπόλοιπες μειονότητες.

Αυτό που δεν λαμβάνεται υπόψη, ίσως λόγω γεωγραφικής άγνοιας, είναι πως τόσο η Συρία όσο και το Ιράκ αποτελούνται από μεγάλες αλλά έρημες εκτάσεις και πως η πλειοψηφία των πληθυσμών εντοπίζεται σε αστικά κέντρα. Στην περίπτωση της Συρίας, για παράδειγμα, ναι μεν υπάρχει μεγάλη απώλεια εδαφών αλλά πάνω από το 70% του πληθυσμού βρίσκεται σε αστικά κέντρα που ελέγχει το καθεστώς Άσσαντ.

Και το οποίο συνεχίζει να έχει την υποστήριξή τους, βέβαια, διότι διαφορετικά το καθεστώς θα είχε προ πολλού καταρρεύσει.

Το καθεστώς Άσσαντ είναι δεσποτικό και ανελεύθερο. Είναι όμως και κοσμικό. Και αυτό είναι το κρίσιμο πλεονέκτημά του. Είναι το μόνο κοσμικό αραβικό κράτος που έχει παραμείνει και το οποίο, ως τέτοιο, και αντίθετα με σχεδόν όλα τα υπόλοιπα, είναι ανεκτικό και παρέχει προστασία σε μή μουσουλμανικές εθνότητες και μειονότητες. Και πρωτίστως παρέχει προστασία προς τους Αλαουίτες τους οποίους, όχι μόνο οι τζιχαντιστές αλλά και οι αντικαθεστωτικοί σουννίτες, τους θεωρούν “άπιστους”. Συνεπώς η υποστήριξη για όλους αυτούς προς το καθεστώς είναι υπαρξιακός μονόδρομος. Η μέχρι τώρα εμπειρία σημαίνει πως η κατάρρευση του καθεστώτος θα σημαίνει και τον δικό τους φυσικό αφανισμό ή αν είναι τυχεροί, εξορία.

Το άλλο γεγονός, στη βάση του οποίου προαναγγέλλεται η κατάρρευση του καθεστώτος είναι πως τα γειτονικά της Συρίας κράτη που επιδιώκουν την ανατροπή του καθεστώτος Άσσαντ, συντονίζουν πλέον τις προσπάθειές τους στο ανώτατο δυνατό επίπεδο. Η αναφορά εδώ είναι στη συμμαχία Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας, κυρίως, μαζί με το Κατάρ. Και είναι γεγονός πως οι τελευταίες στρατιωτικές επιτυχίες των αντικαθεστωτικών πιστώνονται στην άφθονη χρηματοδότηση Σαουδικής Αραβίας-Κατάρ και την στρατιωτική εμπλοκή και επιμελητεία της ´Αγκυρας. Τα κράτη αυτά έχουν κοινό μέτωπο με τους τζιχαντιστές-αποκεφαλιστές και ναί, αποτελούν μέλος της λεγόμενης “Διεθνούς Κοινότητας” που επιδιώκει τάχατες να “εκδημοκρατίσει” την ευρύτερη Μέση Ανατολή!

Εδώ πρέπει να υπογραμμιστεί και ο ρόλος του Ισραήλ για τον οποίο δεν γράφονται πολλά παρά μόνο -και όχι τυχαία- από τους παλαιοσυντηρητικούς των ΗΠΑ . Οι τελευταίοι, ως παραδοσιακοί απομονωτιστές (isolationists), θέλουν απεμπλοκή των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή. Και δικαιολογημένα πιστεύουν πως το Ισραήλ προσπαθεί να εμπλέξει την Ουάσινγκτον σε ένα πόλεμο για την ανατροπή, αρχικά του Άσσαντ και ο οποίος θα οδηγήσει, τελικά, και σε πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Τεχεράνης.

Αυτή την περίοδο οι Ισραηλινοί έχουν αγαστή συνεργασία με τους Σαουδάραβες. Στρατηγικός στόχος και των δυο είναι, ιδεωδώς, η ανατροπή του Σιιτικού καθεστώτος της Τεχεράνης ή, τουλάχιστον, το σαμποτάζ της διαφαινόμενης συμφωνίας μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν αναφορικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του τελευταίου. Η συμφωνία αυτή, που έχει παγκόσμια σημασία για την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Αλλά το γεγονός αυτό θεωρείται ως εξαιρετικά επικίνδυνο για τα συμφέροντα ασφαλείας της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ. Ένα Ιράν απελευθερωμένο από τις κυρώσεις και δουλείες που του έχουν επιβληθεί εδώ και δεκαετίες από το Συμβούλιο Ασφαλείας και τη Δύση, θα εξισορροπεί και με το παραπάνω τις δυο αυτές δυνάμεις στην ευρύτερη περιοχή.

Ο άλλος κύριος παίκτης, η Τουρκία του τζιχαντιστικού διδύμου Έρντογάν -Νταβούτογλου, δεν έχει τόσο σύνθετη στρατηγική όσο η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, ειδικά έναντι στο Ιράν. Δεν “καίγεται” δηλαδή για την ανατροπή του καθεστώτος των Μουλλάδων της Τεχεράνης το οποίο πιστεύει, λόγω και της Νατοϊκής της ιδιότητας, πως μπορεί να το διαχειριστεί. Αν η Άγκυρα εδώ και τέσσερα χρόνια βυσσοδομεί κατά του Άσσαντ και θέλει να τον ανατρέψει, είναι από “γινάτι”.

Η ´Αγκυρα, στο πλαίσιο της περιφερειακής “υψηλής στρατηγικής” της, που είναι η περιβόητη πολιτική “μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες”, προσέφερε μεγαλόψυχα καθοδήγηση και προστασία στη Συρία αλλά το “παιδαρέλι”-κατ´ αυτούς- ο Άσσαντ αρνήθηκε να την αποδεχτεί. Αρνήθηκε να γίνει υποχείριό της, ουσιαστικά.

Και συνεχίζει πεισματικά να μην “γνωρίζει την θέση του” (haddini bil) έναντι στη Μεγάλη (Buyuk) Τουρκία! Ναί αυτό είναι. Και αυτό ισχύει, παρεμπιπτόντως, και για την Κύπρο αλλά και για την Ελλάδα και ας κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν στη Λευκωσία, ειδικά. Όλα θα βρούν τον δρόμο τους όταν ο κάθε γείτονας της Μπουγιούκ Τουρκίας “γνωρίζει την θέση του”. Τότε, η μεγαλοψυχία της Άγκυρας θα είναι «απύθμενη» στον κάθε ένα γείτονα ξεχωριστά.

Όμως στην περίπτωση της Συρίας η ´Αγκυρα θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτασμένο. Θέλει, η αλήθεια είναι πως κατά βάθος φοβάται αλλιώς θα το είχε ήδη κάνει η ίδια, τον ´Ασσαντ να τον ανατρέψει η αμερικανική αεροπορία, όπως και στην περίπτωση του Καντάφι της Λιβύης. Και εδώ τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο διότι η Αμερική έχει πλέον συμφιλιωθεί με την παρουσία του Άσσαντ στη Συρία. Αντίθετα με τους υπόλοιπους “συμμάχους της” βλέπει πλέον τον Άσσαντ ως “σταθεροποιητικό” παράγοντα, συγκριτικά πάντοτε με το τί συμβαίνει στην περιοχή και ως στέρεο αντιστάθμισμα κατά του των σαλαφιστών-εξτρεμιστών. Δεν τον έχει αγαπήσει ξαφνικά, βέβαια….

Μετά από απανωτές λανθασμένες εκτιμήσεις και συνεπακόλουθες αποτυχημένες παρεμβάσεις και με καθημερινό παράδειγμα τις εξελίξεις στο Ιράκ, η Ουάσιγκτον αποφάσισε πως η κατάρρευση του καθεστώτος Άσσαντ θα προκαλέσει ανεξέλεγκτες καταστάσεις, με τους τζιχαντιστές-αποκεφαλιστές-τρομοκράτες, να κυριαρχούν. Κοντολογίς οι αμερικάνοι φοβούνται τις συνέπειες δημιουργίας ενός “Αφγανιστάν στη Μεσόγειο”, σε μια άκρως ρευστή περίοδο.

Υπάρχουν, επιπλέον, ακόμη δύο ανασταλτικοί παράγοντες για τους αμερικανούς. Η προεδρική ισχύς του Ομπάμα φθείνει, αφού τελειώνει η θητεία του, ενώ έχει ήδη αρχίσει η προεκλογική περίοδος για τις προεδρικές του 2016. Υπό αυτές τις συνθήκες η αμερικανική εσωστρέφεια και σύνεση, ευτυχώς, κυριαρχούν. Τέλος κάτι που οι περιφερειακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ σχεδόν πάντοτε αγνοούν είναι πως η Αμερική είναι πλανητική δύναμη και σχεδιάζει πλανητικά. Ειδικά στη Μέση Ανατολή το στρατηγικό ζητούμενο για την Ουάσινγκτον είναι η εξομάλυνση των σχέσεών της με την Τεχεράνη, την πιο σημαντική χώρα της Μέσης Ανατολής. Μια μυωπική πολιτική κατά του πιο σημαντικού συμμάχου της Τεχεράνης την χρονική αυτή περίοδο, που είναι ο Άσσαντ της Συρίας, πιθανόν να οδηγήσουν σε ναυάγιο την κρίσιμη αυτή εξέλιξη. Και δεν αναφέρω καν την αντίδραση της Ρωσίας, του άλλου στρατηγικού εταίρου της Συρίας.

Τα πράγματα για την Συρία του Άσσαντ παραμένουν εξαιρετικά δύσκολα. Δεν είναι όμως τόσο “απελπιστικά” όσο προπαγανδιστικά παρουσιάζονται. Το καθεστώς έχει αντοχές, δεν έχει ηττηθεί ψυχολογικά και διαθέτει ισχυρούς συμμάχους. Ωστόσο η κατάρρευσή του δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όσοι όμως, πέραν των τζιχαντιστών, που την επιδιώκουν και την εύχονται, θα πρέπει να θέλουν και τις συνέπειές της: τον Αρμαγεδώνα που θα ακολουθήσει στην περιοχή αλλά και στη Μεσόγειο. Ας ελπίσουμε πως η Ουάσιγκτον έχει πραγματικά αντλήσει κάποια μαθήματα από την πρόσφατη εμπειρία της στην περιοχή και δεν θα παρασυρθεί από τους περιφερειακούς της συμμάχους και ειδικά από το Ισραήλ.

mignatiou.com

QUAKE M7.8 - 189km WNW of Chichi-shima, Japan

M7.8 - 189 χιλιόμετρα ΑΝΑ της Chichi-Shima, Ιαπωνία

V Dyfi;VII ShakeMapGREEN PAGER

ΤοποθεσίαΠηγή δεδομένων ΗΠΑ 27.831 ° N 140.493 ° E βάθος = 677,6 χιλιομέτρων (421,0 mi)Δείτε διαδραστικό χάρτη

Ώρα
05/30/2015 11:23:02 (UTC)
05/30/2015 14:23:02 (UTC + 03: 00) στη ζώνη ώρας σας
Times σε άλλες ζώνες ώρας

Κοντινές πόλεις
189 χιλιόμετρα (117mi) ΑΝΑ του Chichi-Shima, Ιαπωνία
771 χιλιόμετρα (479mi) ΝΝΑ της Shimoda, Ιαπωνία
781 χιλιόμετρα (485mi) ΝΝΑ του Oyama, Ιαπωνία
783 χιλιόμετρα (487mi) ΝΑ της Shingu, Ιαπωνία
874 χιλιόμετρα (543mi) S Τόκιο, Ιαπωνία

Τεκτονικής Περίληψη

Η 30η Μαΐου, 2015 M7.8 σεισμός ΑΝΑ του Chichi-shima, Ιαπωνία συνέβη ως αποτέλεσμα της λοξής κανονική διαρρήξεις σε βάθος άνω των 660 χιλιομέτρων κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο σεισμός βρίσκεται στο εσωτερικό της πλάκας του Ειρηνικού που subducts κάτω από την Ιαπωνία που ξεκινούν από την τάφρο Ίζου, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα προς τα ανατολικά της εκδήλωσης (και στην επιφάνεια της Γης). Στη θέση του σεισμού, η πλάκα του Ειρηνικού μετακινείται περίπου δυτικά σχέση με την πλάκα των Φιλιππίνων Θαλάσσης σε ποσοστό από 39 μμ / yr. Ο σεισμός σημειώθηκε σε απάντηση στις τάσεις που δημιουργούνται από την αργή παραμόρφωση της πλάκας του Ειρηνικού σε βάθος, όχι συμβαίνουν στη διεπαφή μεταξύ της πλάκας του Ειρηνικού και το υπέρτερο πιάτο των Φιλιππίνων Θάλασσα.


Οι σεισμοί που έχουν εστιακά βάθη άνω των 300 χιλιομέτρων κοινώς αποκαλείται «βαθύ-εστίασης». Σεισμοί βαθιά εστίαση προκαλούν λιγότερη ζημιά στην επιφάνεια της γης πάνω από εστίες τους από ό, τι συμβαίνει με παρόμοιου μεγέθους σεισμούς ρηχά εστίαση. Μεγάλες σεισμοί βαθιά εστίαση μπορεί να γίνουν αισθητές σε μεγάλη απόσταση από επίκεντρα τους. Η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί σεισμός βαθιά εστίαση ήταν 2,013 Μ 8,3 σεισμός που σημειώθηκε σε βάθος 600 χιλιομέτρων μέσα στην αφαιρεσμένος πλάκα του Ειρηνικού κάτω από τη Θάλασσα του Οχότσκ, υπεράκτιες βορειοανατολική Ρωσία. Η Okhotsk σεισμός 8,3 Μ θεωρήθηκε όλη την Ασία, καθώς μακριά η Μόσχα και όλη του Ειρηνικού κατά μήκος της δυτικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 66 σεισμοί με μέγεθος M7 ή περισσότερα έχουν συμβεί σε βάθη άνω των 500 χιλιομέτρων? τρεις από αυτές βρίσκονται στην ίδια περιοχή με τη σημερινή εκδήλωση. Η μεγαλύτερη κοντινή event στο εν λόγω βάθη ήταν 1.968 Μ 7.3 σεισμού, αρκετά χιλιόμετρα νοτιότερα του σεισμού.
Σεισμοτεκτονικής της Θάλασσας των Φιλιππίνων και Περιχώρων

Η πλάκα Φιλιππίνων Πόντος περιβάλλεται από τα μεγαλύτερα του Ειρηνικού και της Ευρασίας πλάκες και το μικρότερο πιάτο Sunda. Η πλάκα Φιλιππίνων Θάλασσα είναι ασυνήθιστο ότι τα σύνορά της είναι σχεδόν όλες τις ζώνες της σύγκλισης πλάκα. Η πλάκα του Ειρηνικού είναι αφαιρεσμένος στο μανδύα, νότια της Ιαπωνίας, κάτω από τα Izu, Βοηίη και Μαριάνα τόξα νησιών, τα οποία εκτείνονται πάνω από 3.000 χιλιομέτρων κατά μήκος της ανατολικής περιθώριο της πλάκας Φιλιππίνων Θάλασσα. Αυτή η ζώνη καταβύθισης χαρακτηρίζεται από ταχεία σύγκλιση πλάκας και υψηλού επιπέδου σεισμικότητας που εκτείνονται σε βάθη άνω των 600 χιλιομέτρων.Παρά την εν λόγω εκτεταμένης ζώνης σύγκλισης πλάκας, η διασύνδεση πλάκα έχει συσχετιστεί με μερικά μεγάλα (M> 8.0) σεισμών »megathrust». Αυτή η χαμηλή απελευθέρωση σεισμικής ενέργειας πιστεύεται ότι προκύπτει από την αδύναμη σύζευξη κατά μήκος της διεπαφής πλάκα (Scholz και Campos, 1995). Αυτές οι συγκλίνουσες περιθώρια πλάκα συνδέονται επίσης με ασυνήθιστη ζώνες πίσω τόξου επέκτασης (μαζί με την προκύπτουσα σεισμική δραστηριότητα) που αποσυνδέουν τις ηφαιστειακές τόξα νησί από το υπόλοιπο της Θάλασσας των Φιλιππίνων Plate (Karig et al, 1978?. Klaus et al, 1992. ).

Νότια του τόξου Mariana, η πλάκα του Ειρηνικού αφαιρεσμένος κάτω από τα νησιά Yap κατά μήκος της τάφρου Yap. Η μεγάλη ζώνη του Ειρηνικού πλάκα καταβύθισης στο ανατολικό περιθώριο της Θάλασσας των Φιλιππίνων πλάκα είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της βαθιάς Izu-Bonin, Μαριάνα, και Yap χαρακώματα καθώς και τις παράλληλες αλυσίδες νησιών και τα ηφαίστεια, τυπικό της περιστάσεις-Ειρηνικού τόξα νησιών . Ομοίως, η βορειοδυτική περιθώριο της πλάκας Φιλιππίνων Θάλασσα βυθίζεται κάτω από την πλάκα της Ευρασίας κατά μήκος μιας ζώνης συγκλίνουσα, που εκτείνεται από τη νότια Honshu στην βορειοανατολική ακτή της Ταϊβάν, η οποία εκδηλώνεται από τα Νησιά Ryukyu και την Nansei-Shoto (Ryukyu) χαράκωμα. Η Ryukyu καταβύθισης Ζώνη συνδέεται με μια παρόμοια ζώνη πίσω-τόξου επέκταση, την Οκινάουα σκάφης. Στην Ταϊβάν, το όριο πλάκα χαρακτηρίζεται από μια ζώνη τόξου ηπείρου σύγκρουσης, σύμφωνα με την οποία το βόρειο άκρο του νησιού τόξου Luzon συγκρούεται με την έντονη φλοιό της Ευρασίας υφαλοπλαισίου υπεράκτιες Κίνα.

Μαζί δυτικών ορίων της, η πλάκα Φιλιππίνων Θάλασσα σχετίζεται με μια ζώνη λοξή σύγκλισης με την Sunda πλάκα. Αυτό το υψηλής δραστικότητας συγκλίνουσα όριο πλάκα εκτείνεται εκατέρωθεν των νήσων των Φιλιππίνων από Luzon στα βόρεια των Celebes Νήσων στο νότο. Η τεκτονική ρύθμιση των Φιλιππίνων είναι ασυνήθιστη από πολλές απόψεις: η αγορά χαρακτηρίζεται από αντίθετες-που αντιμετωπίζουν τα συστήματα καταβύθισης στην ανατολική και δυτική πλευρά? Το αρχιπέλαγος κόβεται από ένα σημαντικό μετασχηματισμό σφάλμα, το σφάλμα των Φιλιππίνων? και το ίδιο το συγκρότημα τόξο χαρακτηρίζεται από ενεργή ηφαιστειότητα, διαρρήξεις, και την υψηλή σεισμική δραστηριότητα. Καταβύθισης των Φιλιππίνων Θάλασσα πλάκα εμφανίζεται στο ανατολικό περιθώριο του αρχιπελάγους κατά μήκος της Τάφρου των Φιλιππίνων και βόρεια επέκτασή του, την Ανατολή Luzon σκάφης. Η Ανατολική Luzon Trough θεωρείται ότι είναι ένα ασυνήθιστο παράδειγμα μια ζώνη καταβύθισης στη διαδικασία του σχηματισμού καθώς το σύστημα των Φιλιππίνων Τάφρο επεκτείνει προοδευτικά το βορρά (Hamburger et al. 1983). Στη δυτική πλευρά της Luzon, οι subducts Plate Sunda προς ανατολάς κατά μήκος μιας σειρά από τάφρους, συμπεριλαμβανομένης της Μανίλα Τάφρο στο βορρά, τη μικρότερη και λιγότερο ανεπτυγμένη Νέγρων Τάφρο στις κεντρικές Φιλιππίνες, και η Σούλου και Κοταμπάτο χαρακώματα στο νότο (Cardwell et al., 1980). Στο βόρειο και νότιο τα άκρα της, καταβύθισης στη Μανίλα Τάφρο διακόπτεται από τόξου ήπειρο σύγκρουση, μεταξύ του βόρειου Φιλιππίνων τόξου και της Ευρασίας περιθώριο της υφαλοκρηπίδας σε Ταϊβάν και μεταξύ του Σούλου-Βόρνεο Block και Λουζόν στο νησί της Mindoro. Η Φιλιππίνων σφάλμα, το οποίο εκτείνεται πάνω από 1.200 χιλιόμετρα μέσα στην Φιλιππίνων τόξου, είναι σεισμικά ενεργή. Το ρήγμα έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά σεισμούς, συμπεριλαμβανομένων τον καταστροφικό σεισμό Μ7.6 Luzon του 1990 (Yoshida και Abe, 1992). Ένας αριθμός άλλων δραστικών ενδο-τόξο συστήματα σφάλμα συνδέονται με την υψηλή σεισμικότητα, συμπεριλαμβανομένης της Κοταμπάτο πταίσματος και της Verde πέρασμα Sibuyan Θάλασσα Βλάβη (Galgana et al., 2007).

Σχετική φορείς πλάκα κίνησης πλησίον των Φιλιππίνων (περίπου 80 χιλιοστά / έτος) είναι λοξή στο όριο της πλάκας κατά μήκος των δύο περιθωρίων πλάκα του κεντρικού Luzon, όπου χωρίζεται σε ορθογώνια σύγκλιση πλάκας κατά μήκος των τάφρων και σχεδόν καθαρό μεταγραφική κίνηση κατά μήκος του ρήγματος Φιλιππίνων ( Barrier et al., 1991). Προφίλ Β και Γ αποκαλύπτουν στοιχεία αντίθετες κεκλιμένες σεισμικές ζώνες σε ενδιάμεσα βάθη (περίπου 70-300 χιλιόμετρα) και σύνθετη τεκτονική στην επιφάνεια κατά μήκος της βλάβης των Φιλιππίνων.

Αρκετές σχετικές τεκτονικών στοιχείων, όρια των πλακών και ενεργά ηφαίστεια, παρέχουν ένα πλαίσιο για τη σεισμικότητα παρουσιάζονται στον κύριο χάρτη. Τα όρια των πλακών είναι πιο ακριβή κατά μήκος του άξονα των χαρακωμάτων και πιο διάχυτη ή κερδοσκοπική στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και της Μικρής Νήσοι Σούνδες. Τα ενεργά ηφαιστειακά τόξα (Siebert και Σίμκιν, 2002) ακολουθούν τις αλυσίδες νησιού Ίζου, Volcano, Μαριάνα, και Ryukyu και το κύριο Φιλιππίνων νησιά παράλληλα με τη Μανίλα, Νέγρων, Cotabato, και των Φιλιππίνων χαρακώματα.

Σεισμική δραστηριότητα κατά μήκος των συνόρων των Φιλιππίνων Θάλασσα Plate (Allen et al., 2009) έχει παραχθεί 7 μεγάλη (Μ> 8.0) σεισμούς και 250 μεγάλα (M> 7) γεγονότα. Μεταξύ των πιο καταστροφικών γεγονότων ήταν το 1923 Kanto, το 1948 Fukui και τα 1.995 Κόμπε (Ιαπωνία) σεισμοί (99.000, 5.100, και 6.400 θύματα, αντίστοιχα), το 1935 και το 1999 Chi-Chi (Ταϊβάν) σεισμοί (3300 και 2500 θύματα αντίστοιχα) και το 1976 Μ7.6 Moro Κόλπου και 1990 Μ7.6 Λουζόν (Φιλιππίνες) σεισμοί (7.100 και 2400 ατυχήματα, αντίστοιχα). Υπήρξαν επίσης μια σειρά από τσουνάμι που δημιουργούν γεγονότα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του σεισμού Moro Κόλπου, των οποίων το τσουνάμι είχαν ως αποτέλεσμα περισσότερους από 5.000 θανάτους.