Το αρχαιότερο ελληνικο γνωστό τραγούδι!--The oldest known GREEK song!

Η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στην ((τουρκική)) πόλη Αϊδίνιο, όπως είναι το σύγχρονο όνομα των αρχαίων Τράλλεων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 η στήλη χάθηκε και πολλά χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε σε έναν κήπο τουρκικού σπιτιού. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού είχε κόψει τη βάση της στήλης για να την χρησιμοποιήσει ως βάζο για λουλούδια. Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη. Πιστά αντίγραφά του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία.

Ο Σείκιλος έγραψε το τραγούδι του μετά το 200 π.Χ. σε επιτύμβια κυλινδρική στήλη που έχει ύψος 40 εκατοστά και περιέχει στην κοινή ελληνική της ελληνιστικής εποχής ένα επίγραμμα δώδεκα λέξεων και ένα μέλος (τραγούδι) δεκαεφτά λέξεων μαζί με τη μουσική του. Στην κορυφή της στήλης, το επίγραμμα αναφέρει τον άνθρωπο που το έγραψε, καθώς και το σκοπό για τον οποίο το έγραψε:

ΕΙΚΩΝ Η ΛΙΘΟΣ ΕΙΜΙ. ΤΙΘΗΣΙ ΜΕ ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΝΘΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΥ ΣΗΜΑ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΝ (Εγώ η πέτρα είμαι μια εικόνα. Με έβαλε εδώ ο Σείκιλος ως διαχρονικό σήμα αθάνατης μνήμης).

Στη μέση υπάρχουν οι στίχοι του τραγουδιού μαζί με τα σύμβολα της μελωδίας, η οποία είναι του λεγόμενου φρυγικού τύπου:

ΟΣΟΝ ΖΗΣ ΦΑΙΝΟΥ,
ΜΗΔΕΝ ΟΛΩΣ ΣΥ ΛΥΠΟΥ.
ΠΡΟΣ ΟΛΙΓΟΝ ΕΣΤΙ ΤΟ ΖΗΝ,
ΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΑΙΤΕΙ.

Μετάφραση
Όσο ζεις λάμπε,
καθόλου μη λυπάσαι.
Για λίγο διαρκεί η ζωή,

ο χρόνος απαιτεί την πληρωμή του.

Στο κάτω μέρος της στήλης αναγράφεται η αφιέρωση ΣΕΙΚΙΛΟΣ ΕΥΤΕΡΠΗΙ (Ο Σείκιλος στην Ευτέρπη), αλλά δεν γίνεται κατανοητό εάν πρόκειται για τη σύζυγο, την ερωμένη, τη φίλη, την αδελφή ή την κόρη του, ή και απλώς τηνΜούσα της μουσικής. Το μήνυμα αυτό αντιστοιχεί στο επικούρειο απόφθεγμα «όσο ζούμε πρέπει να χαιρόμαστε όπως οι θεοί» γιατί ο θάνατος είναι το τέλος και δεν υπάρχει συνέχεια. Εμφανώς επικούρεια είναι όλα τα αναφερόμενα συστατικά του μέλους: η ηδονή της ζωής, η αταραξία, καθώς και το τελικό όριο της ζωής, ο θάνατος.

Η επιτύμβια στήλη ανακαλύφθηκε το 1883 στην τουρκική πόλη Αϊδίνιο, όπως είναι το σύγχρονο όνομα των αρχαίων Τράλλεων. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922 η στήλη χάθηκε και πολλά χρόνια αργότερα ξαναβρέθηκε σε έναν κήπο τουρκικού σπιτιού. Η ιδιοκτήτρια του σπιτιού είχε κόψει τη βάση της στήλης για να την χρησιμοποιήσει ως βάζο για λουλούδια. Σήμερα φυλάσσεται στο Εθνικό Μουσείο της Δανίας στην Κοπεγχάγη. Πιστά αντίγραφά του υπάρχουν σε διάφορα μουσεία.

The melody[edit]

On the inscription and above each line of the lyrics (transcribed here in polytonic script), there is a line with letters and signs for the tune:^[6]

The Seikilos "score"

Translated into modern musical notation, the tune is something like this:

The Seikilos epitaph melody

Scholarly views[edit]

	Epitaph of Seikilos MENU 0:00 Melody sung in an approximation ofKoine Greek pronunciation and in modern popular vocal style.
Problems playing this file? See media help.

	Melody played using General MIDI synthesis (MIDI file format). (info)
Problems listening to this file? See media help.

Although the transcription of the melody is unproblematic, there is some disagreement about the nature of the melodic material itself. There are no modulations, and the notation is clearly in the diatonic genus, but while it is described on the one hand as being clearly in the diatonic Iastian tonos,^[7] in other places it is said to "fit perfectly" within Ptolemy's Phrygian tonos,^[8] since the arrangement of the tones (1 ½ 1 1 1 ½ 1 [ascending]) "is that of the Phrygian species" according to Cleonides.^[9] The overall note series is alternatively described as corresponding "to a segment from the Ionian scale".^[10] Another authority says "The scale employed is the diatonic octave from e to e(in two sharps). The tonic seems to be a; the cadence is a f♯ e. This piece is … [in] Phrygic (the D mode) with its tonic in the same relative position as that of the Doric.^[1] Yet another author explains that the difficulty lies in the fact that "the harmoniai had no finals, dominants, or internal relationships that would establish a hierarchy of tensions and points of rest, although themese (“middle note”) may have had a gravitational function". Although the epitaph's melody is "clearly structured around a single octave, … the melody emphasizes the mese by position … rather than the mese by function".^[11]

Date[edit]

The find has been dated variously from around 200 BC to around AD 100, but the first century AD is the most probable guess.^[12] The date of the inscription itself is also a matter of some debate. One authority states that on grounds of paleography the inscription can be "securely dated to the first century C.E.",^[5] while on the same basis (the use of swallow-tail serifs, the almost triangular Φ with prolongation below, ligatures between N, H, and M, and above all the peculiar form of the letter omega) another is equally certain it dates from the second century AD, and makes comparisons to dated inscriptions of 127/8 and 149/50 AD.^[13]

Musical system[edit]

Although the material on the Seikilos stele is sparse, it indicates that the Greeks had developed a musical system in the third or fourth century BC. It was probably only used by professional composers and choir leaders, while others learned the tunes by listening to them.^{[citation needed]} Texts of plays, regardless of type, were often copied without music, so the lyrics with music like that of the Seikilos epitaph are extremely rare.^{[clarification needed]} There is no evidence that the Greek musical system survived into the Middle Ages, but texts from Byzantine times and the early Renaissance have added notations after the Greek system.^[vague]

Yet, despite claims that songs from ancient civilisations have been recovered – found carved into walls or impressed into clay tablets – it is nearly impossible to reconstruct ancient lyrics and melodies.

Arguably the earliest-known song, with both melody and lyrics recorded intact, from antiquity is the ‘Epitaph of Seikilos’, a funerary piece intended for voice and the string instrument, the lyre.

The Ancient Greek composition, thought to have been written in the first century AD, exists on a marble stele, which was discovered in 1883 in modern-day Turkey.

To go along with its melancholic melody (which can be heard here), are these sobering lyrics:

While you live, shine
Do not suffer anything at all
life exists only for a short while
and time demands its toll.