BIG BANG NEWS
RESEARCH, TECHNOLOGY, SCIENCE, DIACHRONIC NEWS, COMMENTS, ,SPORTS,MUSIC,SKY AND STARS,AND MUSH MORE.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

The Importance of Submarine Cables

The Importance of Submarine Cables


The Importance of Submarine Cables
Image: Teleogeography (CC BY-NC-ND 3.0)
“So Ingrid,” Sam asked, “how exactly will you convince your editor that submarine cables are relevant to The Cloud?”
We were maybe still in New Mexico or somewhere in Kansas. It was a night drive. Time moves weirdly during night drives. All roads basically become the closing moments of Terminator 2. Whenever it was and wherever it was, it was apparently a good time for my driving partner to pose questions about some of the stories I had lined up for this series, including one exceptionally long piece about a submarine cable (which, dear reader, will run later this week).
“Well,” I replied, “clouds are just evaporated molecules of water that emerge from larger bodies of water. Oceans are bodies of water. It’s…it’s relevant.”
Look, I was pretty tired. But if there is a case to be made for placing submarine cables within the landscape of The Cloud, it’s more a case for historical continuity and resonance. Cloud infrastructure is a landscape of interdependent systems, submarine cables among them.
Submarine cables don’t come up in the news that often, but if they do it seems to be in two forms: short articles reminding everyone that the Telegeography Submarine Cable Map exists, and short articles of hand-wavey reminders that submarine cables are vulnerable to harm (from tectonic plates, ship anchors, 
sharks, and terrorists, among others).


“So Ingrid,” Sam asked, “how exactly will you convince your editor that submarine cables are relevant to The Cloud?”




We were maybe still in New Mexico or somewhere in Kansas. It was a night drive. Time moves weirdly during night drives. All roads basically become the closing moments of Terminator 2. Whenever it was and wherever it was, it was apparently a good time for my driving partner to pose questions about some of the stories I had lined up for this series, including one exceptionally long piece about a submarine cable (which, dear reader, will run later this week).

“Well,” I replied, “clouds are just evaporated molecules of water that emerge from larger bodies of water. Oceans are bodies of water. It’s...it’s relevant.”

Look, I was pretty tired. But if there is a case to be made for placing submarine cables within the landscape of The Cloud, it's more a case for historical continuity and resonance. Cloud infrastructure is a landscape of interdependent systems, submarine cables among them.


Submarine cables don't come up in the news that often, but if they do it seems to be in two forms: short articles reminding everyone that the TelegeographySubmarine Cable Map exists, and short articles of hand-wavey reminders that submarine cables are vulnerable to harm (from tectonic plates, ship anchors, sharks, and terrorists, among others).

While these are totally valid topics to explore, I often find these stories lacking in context about the various systems, geographies, and politics that shape submarine networks. While there are lots of other super compelling aspects of submarine-cable law and policy (says the person who owns a copy of Submarine Cables: The Handbook of Law and Policy), here are two questions that might help readers take in Telegeography takes with a little less gee-whiz and a little more clarity.
Who Owns Submarine Cables?

For the most part, Internet submarine cables are built by consortia of international companies. The consortium method has the advantage of distributing risk on submarine-cable projects, which can range in cost from the hundreds of millions to the low billions. When they first emerged, during the postcolonial Cold War era, these consortia were made up of telecoms from different countries forming agreements with each other. Ownership and maintenance of the cables was aligned along these landing sites—the parts of the cable that ran through the U.S. might belong to AT&T; the parts running through the U.K., maybe to BT.


In the late 1990s as the Internet became increasingly privately held, venture capital began participating in these consortia as well. Perhaps the most famous early example of this shift was the FLAG network, the subject of Neal Stephenson's essay Mother Earth Mother Board” (arguably the Book of Genesis in the Internet-infrastructure nerd bible). Today, many kinds of non-telecoms invest in submarine cables, including companies like Google and Facebook, who both own stakes in Pacific submarine cables.

Military agencies also build submarine cables, which do not appear on public maps. While these cables have recently been the subject of much kerfuffle over whether they are vulnerable to Russian sabotage (which, while probably a possibility, featured such so much over-the-top panic in its speculations that it basically was only missing trained Russian spy sharks), military telecommunications networks have played a crucial but not extensively reported role in legal challenges to U.S. and U.K. drone-strike operations in Yemen, Somalia, and Pakistan.

In 2014, the U.K.-based organization Reprieve filed a complaint with the British government against BT for its role in facilitating drone strikes based on a submarine cable. In 2012, BT accepted a contract from the Defense Information Systems Agency (DISA) to connect a military base in the U.K. to a military base in Djibouti. The court threw out the complaint, ruling that Repreive presented insufficient evidence that the cable was explicitly used in drone strikes.


More recently, a Somali man brought a legal complaint to the German government over the role that the Ramstein Air Force base played in a drone strike that killed his father. Ramstein isn't a landing point for a submarine cable, but for a satellite uplink that connects directly to drones in Yemen, Somalia, and elsewhere. A combination of submarine and terrestrial cables connects the uplink to Creech Air Force Base in Nevada. While the Ramstein complaint is more about the uplink than the fiber, it and the Reprieve complaint are reminders of the scale of military network infrastructure, and the significance of that infrastructure in contemporary warfare.
Who Builds Submarine Cables?

For much of the history of submarine cables, many telecommunications companies were responsible for their own cable design and manufacturing, as well as fleets of cable ships (as seen in this AT&T video about their submarine-cable operations). After the first tech bubble collapsed in the late 1990s, many of the large telecoms divested themselves of their submarine-cable operations, spinning them off into separate companies. A number of these formerly telecom-owned companies act as “turn-key” suppliers—they manufacture the cable, survey routes and obtain relevant permits, maintain fleets of cable ships, and perform maintenance and repairs. TE SubCom, the current incarnation of what used to be AT&T Submarine Systems, explains what they do in this thrilling corporate video (from that video, I strongly encourage you to go down the rabbit hole that is corporate submarine-cable videos, it will probably transform your life forever).
How Do Submarine Cables End Up Where They End Up?

The design of submarine-cable routes and the decision of where to place them is a lengthy, complex calculation of bathymetry, geography, local land-use laws, international law, and the law of the sea. For a long time it was also a calculation heavily shaped by legacy—a lot of Internet cables run along similar routes and to similar sites as their telegraph predecessors, to major coastal cities throughout the world. There is an assumption that these routes are reliable and secure, as they've been tried and maintained in the past.


The history of modern telecommunications development traces the expansion of empire. The British telegraph submarine-cable system the All-Red Line, for example, is kind of just a cool map of Places Britain Used To Own. Today, a number of the landing sites on the All-Red Line remain landing sites for submarine cables.

As Nicole Starosielski documents in her book The Undersea Network (if we're being cute, the Book of Jonah in the Internet-infrastructure nerd bible), this pattern of submarine cables following empire came to reflect the new mode of empire: globalization. During the Cold War, landing sites began to shift away from central port cities to more rural areas, recognizing that decentralizing communication networks was a far more viable security strategy in the face of nuclear war. These more remote sites were sometimes chosen purely for logistical reasons—such as the Manchester cable station, which was chosen as the site for the first continental U.S.-Hawaii cable because it's literally the shortest distance away from Hawaii.

As ownership models moved away from strictly telecom consortia, new landing sites were built and selected because the incumbent telecom companies didn't want the new consortia to build in their territory, as it were. Today's submarine-cable networks are increasingly governed by logistics, bottom lines, and latency, rather than colonial control or Cold War paranoia. But they remain useful objects for understanding some of the public and private power dynamics that play across the network at the infrastructural level, literally across oceans.

Βίντεο: Ναρκωτικά ρίχτηκε στη θάλασσα 360 εκατομμύρια δολάρια την αξία της κοκαΐνης στον Παναμά

Βίντεο: Ναρκωτικά ρίχτηκε στη θάλασσα 360 εκατομμύρια δολάρια την αξία της κοκαΐνης στον Παναμά

Δημοσιεύθηκε: 10 Νοεμβρίου του 2015 22:02 GMT | Τελευταία ενημέρωση: 10 Νοέμ, 2015 22:02 GMT
Η έναρξη του φαρμάκου
Ένα βίντεο που καταγράφονται από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ από ελικόπτερο δείχνει μια συμμορία ναρκωτικών που ήρθαν από 14 συσκευασίες των φαρμάκων, αφού ανακαλύφθηκε από την Εθνική Υπηρεσία Αεροπορίας του Παναμά (Senan) στην ακτή της Jaque, στην επαρχία της Darien.
Το κανάλι  GlobalLeaks News  δημοσίευσε ένα βίντεο στο YouTube που δείχνει narcos με φορτίο ναρκωτικών που ισοδυναμεί με 360 εκατομμύρια $ από τη θάλασσα σε μια βάρκα. Ωστόσο, σημειώνοντας ότι ήταν στο στόχαστρο του Senan, σε συνεργασία με το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, άρχισαν να ρίχνουν συσκευασίες κοκαΐνης στη θάλασσα.
Παρά το γεγονός ότι οι τρεις έμποροι ναρκωτικών προσπάθησε να αλλάξει την πορεία του σκάφους δεν πέτυχε, και τελικά πήδηξε στο νερό αφήνοντας το πλοίο. Το πλοίο συνέχισε το ταξίδι του προς την ακτή και να χτυπήσει ένα κτίριο.
Ως αποτέλεσμα Senan κατασχέθηκαν 268 κιλά κοκαΐνης. Αργότερα οι διακινητές συνελήφθησαν από μέλη του στρατού της Κολομβίας.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Fierce Confrontation Between Yemeni Houthis And Saudi Arabian Army In Saudi Town Of Rabuah

Δημοσιεύτηκε στις 8 Νοε 2015
Pro-Saleh sources released footage of Yemini Houthis operating on Saudi Arabian territory in the town of Rabuah.


Half ton of cocaine seized from buses transporting Colombia football fans to Chile

Δημοσιεύτηκε στις 10 Νοε 2015
Police in Pasto, Colombia, located near the Chilean border, have seized over half a ton of cocaine hidden on two buses. Report by Jennifer Cordingley.


ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ Ή ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ USA;

ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΑΤΟΠΗΜΑ Ή ΜΗΝΥΜΑ;

Η ηγεσία των στρατευμάτων κατοχής προσκεκλημένη της Πρέσβεως των ΗΠΑ!  Μιλιέτ: «Ιστορικής σημασίας εξέλιξη» (!!!)
Δρ Ιωάννης Παρίσης (*)
Κύπρος-ΗΠΑΣτην Αθήνα πέρασε μάλλον στα «ψιλά» η προχθεσινή ενέργεια της νέας πρέσβεως των ΗΠΑ στην Λευκωσία, κας Κάθλιν Αν Ντόχερτι, η οποία υπέβαλε τα διαπιστευτήριά της στον Πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη στις αρχές Οκτωβρίου 2015. Στο πλαίσιο των εθιμοτυπικών κινήσεών της, δεν αρκέστηκε στην πρωτεύουσα της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου είναι διαπιστευμένη, αλλά προχώρησε σε μία προκλητική και διπλωματικά απαράδεκτη ενέργεια:παρέθεσε δεξίωση και σε τουρκοκυπριακό ξενοδοχείο στην κατεχόμενη Λευκωσία την περασμένη Παρασκευή 6/11/15.
Το πλέον προκλητικό είναι ότι στην δεξίωση αυτή προσκλήθηκε και παρέστη ο διοικητής των τουρκικών δυνάμεων κατοχής αντιστράτηγος Ιλίας Μποζκούρτσυνοδευόμενος από αξιωματικούς των κατοχικών δυνάμεων με τις στρατιωτικές στολές τους.
Η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ προβάλλει το γεγονός και κάνει λόγο για μία «ιστορικής σημασίας εξέλιξη». Στο δημοσίευμα σημειώνεται ότι για πρώτη φορά ο τουρκικός στρατός συμμετέχει με ένστολους αξιωματικούς του σε εκδήλωση της αμερικανικής πρεσβείας στα κατεχόμενα.
Η εφημερίδα επικαλείται Αμερικανό διπλωμάτη, ο οποίος φέρεται να δήλωσε ότι «αποτελεί πολύ σημαντικό γεγονός ότι οι Τούρκοι στρατηγοί έλαβαν μέρος σε μία εκδήλωση των ΗΠΑ στην Κύπρο». Ο ίδιος δήλωσε (κατά την εφημερίδα) ότι «οι ΗΠΑ εμπιστεύονται τον τουρκικό στρατό και χαιρετίζουν την απόφασή του για την έναρξη ερευνών για τους αγνοούμενους στις στρατιωτικές ζώνες». Τουρκοκυπριακές πηγές σημειώνουν ότι το ξενοδοχείο Μέριτ, ανήκει σε τουρκικό επιχειρηματικό όμιλο, τα ΜΜΕ του οποίου έχουν τοποθετηθεί ξεκάθαρα κατά της διαδικασίας λύσης του Κυπριακού.
Αρθρογράφοι στην Λευκωσία, επικρίνοντας την ενέργεια της αμερικανίδας πρέσβεως, θέτουν ερωτήματα, όπως: «γνωρίζει η κυρία σε ΠΟΙΟ Κράτος είναι διαπιστευμένη», και άλλα σχετικά. Βέβαια, είανι προφανές ότι η κυρία πρέσβης γνωρίζει πολύ καλά.
Από πρώτη ματιά, η ενέργεια αυτή της αμερικανίδας πρέσβεως δείχνει στοιχειώδη έλλειψη διπλωματικής δεοντολογίας. Ωστόσο, δεν μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η ενέργειά της αυτή ήταν μια διπλωματική «πατάτα». Ο καθένας καταλαβαίνει ότι δεν ενήργησε ούτε από λάθος, ούτε από… αγάπη για τους Τούρκους.  Αντίθετα, πρόκειται για οργανωμένη και προγραμματισμένη πράξη, που έγινε εν γνώσει της κυβέρνησής της – ή μάλλον, με κατεύθυνση της κυβέρνησής της!
Αυτό, οδηγεί σε κάποια ερωτήματα: α) Αναγνωρίζει η Ουάσιγκτον το ψευδοκράτος στα κατεχόμενα; β) Νομιμοποιεί την κατοχή και τις δυνάμεις κατοχής; Είναι προφανές ότι η ενέργεια της αμερικανίδας πρέσβεως αποτελεί μήνυμα της Ουάσιγκτον για τις προθέσεις της στο κυπριακό πρόβλημα.
Από την πλευρά της ΕΕ, η επίσημη θέση είναι ότι «ένα τμήμα κράτους μέλους της κατέχεται από στρατιωτικές δυνάμεις τρίτης χώρας.» Αυτό επαναλαμβάνεται σε όλα τα σχετικά επίσημα έγγραφα. Πολύ πρόσφατα, μόλις τον περασμένο Μάιο, ενόψει της έκθεσης προόδου για την ένταξή της Τουρκίας, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενέκρινε ένα επικριτικό ψήφισμα, προβαίνοντας σε συστάσεις προς την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών – μελών της ΕΕ.
Στο ψήφισμα, ειδικώς για το Κυπριακό, καλείται η Τουρκία να ξεκινήσει την απόσυρση των στρατευμάτων της, να προχωρήσει στη μεταφορά της περίκλειστης Αμμοχώστου υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ και να εφαρμόσει πλήρως το πρόσθετο Πρωτόκολλο, που αφορά στην άρση του εμπάργκο που επιβάλλεται σε πλοία, αεροσκάφη και προϊόντα της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Τουρκία. Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς Τουρκία: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς Τουρκία: Καταργείστε casus belli, σεβαστείτε διεθνές δίκαιο, σταματήστε παραβιάσεις, αναγνωρίστε Κυπριακή Δημοκρατία, ανοίξτε τη Χάλκη
Δεν γνωρίζουμε πώς θα χειριστεί το ζήτημα η Κυπριακή Κυβέρνηση. Οι πρώτες εντυπώσεις από Λευκωσία και Αθήνα είναι ότι θέλουν να κρατήσουν το γεγονός «χαμηλά».
Ελπίζουμε ότι η κα Ντόχερτι δεν θα παραστεί στις γιορτές για την ανακήρυξη του ψευδοκράτους την ερχόμενη Κυριακή, όπου πάντως θα βρίσκεται ο επανεκλεγείς πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς Τουρκία: Καταργείστε casus belli, σεβαστείτε διεθνές δίκαιο, σταματήστε παραβιάσεις, αναγνωρίστε Κυπριακή Δημοκρατία, ανοίξτε τη Χάλκη

Ενόψει της έκθεσης προόδου για την ένταξή της Τουρκίας στην ΕΕ, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενέκρινε ένα επικριτικό ψήφισμα, προβαίνοντας σε συστάσεις προς την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα όλων των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στο ψήφισμα, μεταξύ άλλων, συμπεριλαμβάνεται τροπολογία η οποία καταδικάζει ρητά το γεγονός ότι η απειλή πολέμου (casus belli) κατά της Ελλάδας βρίσκεται ακόμα σε ισχύ και καλεί την Τουρκία άμεσα να την αποσύρει. Επιπλέον, καλείται η τουρκική κυβέρνηση να θέσει τέρμα στις συνεχιζόμενες παραβιάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου και των ελληνικών χωρικών υδάτων και ζητείται από την γείτονα να υπογράψει και να επικυρώσει τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Επίσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Τουρκία να επιτρέψει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, καθώς και τη χρήση του Οικουμενικού Τίτλου του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Αναφορικά με το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης, ζητείται από την Τουρκία, η οποία αποτελεί μία από τις κύριες χώρες εισόδου παράτυπων μεταναστών, να εφαρμόσει πλήρως και αποτελεσματικά τις υφιστάμενες συμφωνίες επανεισδοχής και να βελτιώσει τη συνεργασία της με τα όμορα κράτη – μέλη της ΕΕ σε αυτό το θέμα.
Σε ότι αφορά στο Κυπριακό, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καλεί την Τουρκία να λάβει άμεσα μέτρα για την εξομάλυνση των σχέσεών της με την Κύπρο, να ξεκινήσει την απόσυρση των στρατευμάτων της, να προχωρήσει στη μεταφορά της περίκλειστης Αμμοχώστου υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ και να εφαρμόσει πλήρως το πρόσθετο Πρωτόκολλο, που αφορά την άρση του εμπάργκο που επιβάλλεται σε πλοία, αεροσκάφη και προϊόντα της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Τουρκία.

Madain'Saleh Μικρή Πέτρα Madain'Saleh Η Μικρή Πέτρα

Madain'Saleh
Μικρή Πέτρα Madain'Saleh Η Μικρή Πέτρα

ΤΑΦΟΙ ΜΕ ΣΒΗΣΒΕΝΕΣ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΟΨΕΙΣ ΜΕ ΣΦΙΓΓΕΣ ΚΑΙ ΡΟΔΑΚΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ ΣΕ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ! ΕΙΝΑΙ;;Madain'Saleh, επίσης γνωστή ως Al-Hijr αραβικά και Hegra στην αρχαιότητα, είναι ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικά μνημεία στη Σαουδική Αραβία. Αλλά δεν είναι μακριά! Μια ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων έχει γίνει δεκτή από την ιστοσελίδα μόνο το 2002. Και η ιστοσελίδα μόλις έχει αναγνωριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, στις 6 Ιουλίου, 2008. Έχουμε επισκεφθεί δύο φορές. Το 1999 και το 2001. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι εκείνη την εποχή ήμασταν μόνο σκοπό στο χώρο του ξενοδοχείου. Οι φωτογραφίες που βλέπετε εδώ ήταν, για την πλειοψηφία, ελήφθη το 1999. Είχαμε λάβει λιγότερο το 2001, επειδή είχαμε κάνει ένα βίντεο, μπορείτε να δείτε στο κάτω μέρος της σελίδας.
Madain'Saleh, γνωστή και ως Al-Hijr στα αραβικά, και Hegra στην αρχαιότητα, είναι ένα από τα πιο γνωστά αρχαιολογικό χώρο στη Σαουδική Αραβία. Αυτός ο στόχος είναι πολύ πρόσφατη. Μια ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων-έχουν-εγκριθεί στην ιστοσελίδα της μόνο το 2002. Έχει όσπρια και μόλις reconnu ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO στις 6 Ιουλίου 2008. Εμείς, ήταν εκεί δύο φορές. Το 1999 και το 2001. Δεν χρειάζεται να πω ότι ήμασταν στο χρόνο μόνος επί τόπου. Οι εικόνες που πρόκειται να δείτε εδώ, έχουν ως επί το πλείστον, έχουν ληφθεί το 1999. Το 2001 πήραμε πολύ λιγότερα φωτογραφίες γιατί ήμασταν γυρίσματα ενός βίντεο, μπορείτε να δείτε ότι στο κάτω μέρος της σελίδας.



Madain'Saleh βρίσκεται βορειοδυτικά της Σαουδικής Αραβίας. Madain'Saleh Βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Σαουδικής Αραβίας




Είμαστε καλά εξοπλισμένα για κάμπινγκ στην έρημο. Είμαστε καλά εξοπλισμένοι για να στρατόπεδο στην έρημο.





Περνώντας Buraydah, μία από τις πόλεις πιο
φονταμενταλιστική της Αραβίας, Lise έχει επικαλυφθεί το πέπλο.Όταν διαπερνά Buraydah, μία από τις πιο φονταμενταλιστική πόλεις της Σαουδικής Αραβίας, θα μπορούσε Lise είναι το πέπλο της.






Η περιοχή είναι διάσπαρτη με αυτές τις τεράστιες βραχώδεις σχηματισμούς ψαμμίτη. Η περιοχή είναι διάσπαρτη με ψαμμίτη εκείνα τα τεράστια βράχια.
Θα κατασκηνώσουμε μακριά από μία από αυτές. Βρήκαμε ένα απάνεμο κάμπινγκ.




Εντοπίσαμε 116 τάφους λαξευμένες στο βράχο από ψαμμίτη.
Μερικοί είναι πιο συγκρατημένη, ενώ άλλοι είναι πολύ εξελιγμένα.
Σας παραθέτουμε-116 τάφους λαξευμένες στο βράχο από ψαμμίτη.
Μερικοί από 'em είναι πολύ απλή, ενώ άλλα είναι αρκετά πολύπλοκα.





Madain'Saleh βρίσκεται βορειοδυτικά της Σαουδικής Αραβίας, κοντά στην πόλη της Al Ula, 400 χιλιόμετρα βόρεια της Medina.
Κατοικήθηκε από Ναβαταίοι υπάρχουν 2.000 χρόνια. Αυτό το ίδιο πολιτισμό που κατασκεύασε ο μυθικός Πέτρα, Ιορδανία.
Αλλά όταν τα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Πέτρα, Madain'Saleh παραμένει έρημη,
γιατί η Σαουδική Αραβία δεν εκδίδουν τουριστικές θεωρήσεις.
Έχουμε το προνόμιο να να είναι σε θέση να επισκεφθείτε αυτή την εξαιρετική τοποθεσία από 13 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Madain Σάλεχ βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Σαουδικής Αραβίας, κοντά στην πόλη του Al Ula, περίπου 400 χιλιόμετρα βόρεια της Medina.
Η πόλη ήταν κάποτε κατοικούνταν από Ναβαταίοι περίπου 2000 χρόνια πριν,
Πέτρα (βρίσκεται στην Ιορδανία) είναι λευκό η πρωτεύουσα του Ναβαταίων βασίλειο.
Καθώς τα εκατομμύρια των τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο την Πέτρα, Madain'Saleh παραμένει έρημη, για τη Σαουδική Αραβία δεν μπορεί να ανταποκριθεί τουριστικών θεωρήσεων.
Θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ προνόμιο να-να-ήταν αξιόπιστη ρίχνουμε voir cette εξαιρετική ιστοσελίδα της 13 τετραγωνικών χιλιομέτρων.


Οι Nabateans ήταν ένας λαός της αραβικής καταγωγής που πλούτισε χάρη στο μονοπώλιο του εμπορίου λιβάνι και μπαχαρικά.
Είχαν δίκιο στο δρόμο των καραβανιών και των φόρων που επιβάλλονται επί των προϊόντων που πέρασε στο έδαφός τους. Οι Ναβαταίοι είναι αραβικής καταγωγής Ποιος est devenu πλούσιοι με το μονοπώλιό τους σχετικά με το εμπόριο του θυμιάματος και μπαχαρικά. βασίλειό τους ήταν στο δρόμο τροχόσπιτα και αφαιρουμένων των φόρων από όλα τα εμπορεύματα που διέρχονται στο έδαφός τους.



Εδώ βλέπουμε τους τάφους. Και εμείς διακρίνουμε πολύ καλά ο ένας τον ανάποδο ψαλίδι στο ψαμμίτη.
Υπάρχουν πολλές κοιλότητες του σώματος για ενήλικες, και μικρότερα για το σώμα των παιδιών.
Εδώ μπορούμε να δούμε το εσωτερικό των τάφων. Όταν ψάχνετε πιο κοντά μπορούμε να δούμε κάθε σήμα σμίλη στο ψαμμίτη.
Υπάρχουν μεγαλύτερες κοιλότητες για ενήλικα πτώματα, και μικρότερες για τα παιδιά του.


Σκάβοντας τάφοι είναι σε κομμάτια.
Αυτό δεν είναι σαφώς πάνω. Το σκάψιμο των τάφων γίνεται κομμάτι από το δωμάτιο. Αυτός δεν έχει τελειώσει προφανώς.






Σκαλιστή λεπτομέρεια ανακούφιση ακριβώς πάνω από την είσοδο του τάφου. Στο κέντρο, υπάρχουν ένα κουτί με δύο φίδια μάσκα, το σύμβολο της προστασίας από τα Ναβαταίοι. Λεπτομέρεια από το γλυπτό του εδάφους πάνω από την είσοδο του τάφου. Στη μέση μπορούμε να δούμε μια μάσκα πλαισιώνεται από δύο φίδια,σύμβολο προστασίας για την Nabaeteans.





Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις .... τόσο εδώ είναι μερικά από αυτά. Το ένα λέει ότι μια εικόνα αξίζει χίλιες λέξεις .... τόσο εδώ είναι μερικές κορυφές.







Ο πρώτος Ευρωπαίος για να δει το φως των ματιών του ήταν η περιοχή Madain'Saleh Άγγλος περιηγητής Charles Doughty το 1876. Ο πρώτος Ευρωπαίος για να δει-Madain'Saleh με τη δική του μάτια ήταν ο Βρετανός περιηγητής Charles Doughty το 1876.






Το γλυπτό πάντα ξεκίνησαν από την κορυφή.
Εδώ μπορούμε να δούμε το τεράστιο τάφο ημιτελές,
το έργο σταμάτησε
στα δύο σκάλες που αντιμετωπίζει.
Ο τάφος αυτός ήταν ο μεγαλύτερος όλων.
Πάντα ξεκίνησε το έργο από την κορυφή του λόφου.
Εδώ μπορούμε να δούμε αυτή την τεράστια ημιτελή τάφο.
Το έργο έχει σταματήσει στο επίπεδο της σκάλας.
Ο τάφος αυτός-να-είναι η μεγαλύτερη ήταν μία. Τα αγάλματα που εξακολουθούν να έχουν τα κεφάλια τους είναι πολύ σπάνιες.
Οι περισσότεροι υπέστησαν βανδαλισμό, επειδή μουσουλμανική τελωνειακές θέλετε η αναπαράσταση ενός όντος απαγορεύεται. Τα αγάλματα qui-έχουν τα κεφάλια τους εξακολουθούν να σπανίζουν στην περιοχή. Οι περισσότεροι από 'em-έχουν-ήταν βανδαλισμούς, για την Ισλαμική έθιμο λέει ότι απαγορεύεται να sculpt ή να σχεδιάσετε το πρόσωπο ενός είναι λευκό.










Qasr Al Farid. Ακόμη και την ημέρα το 1999, αργά το απόγευμα
Qasr Al Farid. Αυθημερόν, το 1999 αργά το απόγευμα
Qasr Al Farid. Photo taken το 1999, νωρίς το πρωί
Q ASR Al Farid. Εικόνα που ελήφθησαν το 1999, στις αρχές του moring

Al Qasr Farid τάφος είναι μοναδικό στο ότι είναι τεράστιο,
και το μόνο που χτίζονται απομονωμένες από τους άλλους σε ένα βράχο, με μεσοδιάστημα πρόσοψη του, η οποία δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Είναι επίσης η " . σύμβολο "της Madain'Saleh, γιατί είναι η πιο φωτογραφημένη περιοχή των τάφων Qasr Al Farid είναι ένα ενιαίο τάφο για να είναι λευκό και μοναχικά βρίσκεται λαξευμένο βράχο ήταν απομονωμένο ενιαίο σύνολο, και: έχει μια διακεκριμένη ελλιπή μπροστά.Είναι aussi Madain» σύμβολο του Σάλεχ, γι 'αυτό είναι το πιο φωτογραφημένο τάφος ολόκληρης της περιοχής.




Qasr Al Farid. Photo taken το 1999, αργά το απόγευμα
Qasr Al Farid. Εικόνα που ελήφθησαν το 1999 αργά το απόγευμα


Qasr Al Farid. Εικόνα που ελήφθησαν το 2001, έχουμε-έχουμε μια καλύτερη ιδέα για το μέγεθος

Antonin Jaussen και Raphael Savignac, Δομινικανών της Γαλλικής Βιβλικής και Αρχαιολογική Σχολή της Ιερουσαλήμ, είχε, μεταξύ 1907 και 1910, φανταζόταν ότι αυτή η τεράστια σπηλιά σκαμμένη στο βράχο και γεμίζουν με άμμο στην εποχή τους,
ήταν ένα τρικλίνιο (μεγάλο δωμάτιο με ένα πάγκο στις τρεις πλευρές), παρόμοια με αυτή της Πέτρας. Η οποία επιβεβαιώθηκε το 1980.Antonin Jaussen και Ραφαήλ Savignac, Δομινικανών από τη γαλλική βιβλική και arechaeological Σχολή της Ιερουσαλήμ, είχε μαντέψει, entre 1907 και το 1910. Το ότι αυτή η τεράστια κάβα σκαμμένα στο βράχο και γεμάτο άμμο Εκείνη την εποχή, ήταν ένα "τρικλίνιο" (μεγάλη αίθουσα με ένα παγκάκι ήταν τρεις πλευρές) παρόμοια με εκείνη στην Πέτρα. Αυτό έχει επιβεβαιωθεί, το 1980.



Ακριβώς δίπλα στο τρικλίνιο, αυτή η παρέλαση των 40 m μήκος είναι αρκετά εντυπωσιακό. Είμαστε εδώ στο υψηλότερο σημείο του χώρου,
Jebel Ithlib. Απλά Εκτός από το τρικλίνιο, μπαίνουμε αυτό μήκους 40 m στενό πέρασμα qui είναι αρκετά εντυπωσιακή. Είμαστε στο υψηλότερο επίπεδο του χώρου, μπορούμε Jebel Ithlib.



Τα ύψη του Jebel Ithlib Τα ύψη του Jebel Ithlib
Ένα μαγευτικό τοπίο που διεγείρει τη φαντασία. Ένα μαγευτικό τοπίο που μαστίγια μέχρι τη φαντασία.


Κατά τη διάρκεια της δεύτερης επίσκεψής μας το Σεπτέμβριο του 2001 ήμασταν με τους φίλους μας, τη Nicole και ο Michael Baxter
και με τη Μάρθα, τη μητέρα της Lise, ο οποίος γιόρτασε τα γενέθλιά του 78ου στο site! Από το δεύτερο ταξίδι μας τον Σεπτέμβριο του 2001 υπάρχουν, Ήμασταν με καλούς φίλους μας Nicole και ο Michael Baxter, και aussi με τη μητέρα Lise, η Μάρθα, 78η ημέρα των γενεθλίων της, που πανηγύρισε στο χώρο του ξενοδοχείου.



Madain'Saleh μείνει χαραγμένη στη μνήμη μας για πάντα. Θα θυμόμαστε πάντα Madain'Saleh.

ΠΗΓΗ

http://www.desertsail.com/madain_saleh.html




Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2015

Death blankets Douma

Δημοσιεύτηκε στις 7 Νοε 2015
Video uploaded to social media purports to show civilian casualties and massive destruction in Douma near Damascus following airstrikes. Deborah Lutterbeck reports

Land-Facing, Southwest Greenland Ice Sheet Movement Decreasing

Land-Facing, Southwest Greenland Ice Sheet Movement Decreasing

In the face of decades of increasing temperatures and surface melting, the movement of the southwest portion of the Greenland Ice Sheet that terminates on land has been slowing down, according to a new study being published by the journal Nature on Oct. 29.
Researchers derived their results by tracking ice sheet movement through Landsat satellite images taken from 1985 to 2014 across a roughly 3,088-square-mile (8000-square-kilometer) region in southwest Greenland. They found that, between 2007 and 2014, ice movement slowed in 84 percent of the study area, during a period of high surface melt, compared to the years between 1985 and 1994. The average slowdown was 12 percent, or 32.8 feet (10 meters) per year.
braided streams atop ice
Meltwater streams and rivers flow on the surface of the western area of the Greenland Ice Sheet.
Credits: Andrew Sole, University of Sheffield
The finding is contrary to the widely held view that a greater amount of surface melting will result in faster-moving ice sheets, as the movement of both ocean- and land-terminating ice sheets is caused in part by surface meltwater, which makes its way to the bedrock through openings in the ice and acts as a lubricant. The amount of meltwater draining from the ice sheet in four out of the five years between 2007 and 2012 has been the most substantial of the last 50 years.
Researchers found that while the larger summertime meltwater volume of recent years has led to greater lubrication of the ice sheet base, speeding up its flow as expected, by the end of summer the meltwater has also established channels at the base that act as efficient drainage systems to lessen the water under the ice sheet, slowing it down by winter.    
blue stream through ice canyon
A river flows in the western region of the Greenland Ice Sheet.
Credits: Andrew Sole, University of Sheffield
“This suggests that further increases in melting will not cause these land-terminating margins of the ice sheet to speed up,” said lead author Andrew Tedstone, a glaciologist at the University of Edinburgh, Scotland.  
“Nevertheless, it is unclear how much more slowdown we will see under the current and future melting conditions,” said co-author Noel Gourmelen, University of Edinburgh. “More research and observation are needed to determine this.”
While these results may be viewed as good news for the Greenland ice sheet, they are offset by the fact that it is not the change in movement of the land- but rather the ocean-terminating portion of the ice sheet that is contributing to sea level rise.
“The ongoing acceleration of both glacier surface melt volumes and the ice motion of ocean-terminating glaciers ensures that Greenland’s contribution to sea level rise will likely increase in our warming world,” said co-author Peter Nienow, University of Edinburgh.
The Greenland Ice Sheet is the second largest mass of ice on Earth, containing enough water that if it all melted, ocean levels would rise by about 20 feet. Greenland has shed on average 303 gigatons of ice per year since 2004, and with every successive year the loss has increased by 31 gigatons. (Each gigaton equals one billion metric tons.) Recent estimates suggest that surface melting is responsible for 60 percent of Greenland’s ice sheet losses, while the remainder is caused by ice sheet discharge into the ocean.    
Thomas Neumann, a cryospheric scientist at NASA’s Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Maryland who was not involved in the study, said the finding highlights the importance of having access to a long time series of remote sensing data, such as the Landsat record. “By analyzing velocity estimates extracted from 30 years of Landsat data, this study highlights the complex, and sometimes counterintuitive, interplay between surface meltwater and ice motion.”