M7.8 - 189 χιλιόμετρα ΑΝΑ της Chichi-Shima, Ιαπωνία
V Dyfi;VII ShakeMapGREEN PAGER
ΤοποθεσίαΠηγή δεδομένων ΗΠΑ
27.831 ° N 140.493 ° E βάθος = 677,6 χιλιομέτρων (421,0 mi)Δείτε διαδραστικό χάρτηΏρα
05/30/2015 11:23:02 (UTC)
05/30/2015 14:23:02 (UTC + 03: 00) στη ζώνη ώρας σας
Times σε άλλες ζώνες ώρας
Κοντινές πόλεις
189 χιλιόμετρα (117mi) ΑΝΑ του Chichi-Shima, Ιαπωνία
771 χιλιόμετρα (479mi) ΝΝΑ της Shimoda, Ιαπωνία
781 χιλιόμετρα (485mi) ΝΝΑ του Oyama, Ιαπωνία
783 χιλιόμετρα (487mi) ΝΑ της Shingu, Ιαπωνία
874 χιλιόμετρα (543mi) S Τόκιο, Ιαπωνία
Τεκτονικής Περίληψη
Η 30η Μαΐου, 2015 M7.8 σεισμός ΑΝΑ του Chichi-shima, Ιαπωνία συνέβη ως αποτέλεσμα της λοξής κανονική διαρρήξεις σε βάθος άνω των 660 χιλιομέτρων κάτω από τον Ειρηνικό Ωκεανό. Ο σεισμός βρίσκεται στο εσωτερικό της πλάκας του Ειρηνικού που subducts κάτω από την Ιαπωνία που ξεκινούν από την τάφρο Ίζου, αρκετές εκατοντάδες χιλιόμετρα προς τα ανατολικά της εκδήλωσης (και στην επιφάνεια της Γης). Στη θέση του σεισμού, η πλάκα του Ειρηνικού μετακινείται περίπου δυτικά σχέση με την πλάκα των Φιλιππίνων Θαλάσσης σε ποσοστό από 39 μμ / yr. Ο σεισμός σημειώθηκε σε απάντηση στις τάσεις που δημιουργούνται από την αργή παραμόρφωση της πλάκας του Ειρηνικού σε βάθος, όχι συμβαίνουν στη διεπαφή μεταξύ της πλάκας του Ειρηνικού και το υπέρτερο πιάτο των Φιλιππίνων Θάλασσα.
Οι σεισμοί που έχουν εστιακά βάθη άνω των 300 χιλιομέτρων κοινώς αποκαλείται «βαθύ-εστίασης». Σεισμοί βαθιά εστίαση προκαλούν λιγότερη ζημιά στην επιφάνεια της γης πάνω από εστίες τους από ό, τι συμβαίνει με παρόμοιου μεγέθους σεισμούς ρηχά εστίαση. Μεγάλες σεισμοί βαθιά εστίαση μπορεί να γίνουν αισθητές σε μεγάλη απόσταση από επίκεντρα τους. Η μεγαλύτερη που έχει καταγραφεί σεισμός βαθιά εστίαση ήταν 2,013 Μ 8,3 σεισμός που σημειώθηκε σε βάθος 600 χιλιομέτρων μέσα στην αφαιρεσμένος πλάκα του Ειρηνικού κάτω από τη Θάλασσα του Οχότσκ, υπεράκτιες βορειοανατολική Ρωσία. Η Okhotsk σεισμός 8,3 Μ θεωρήθηκε όλη την Ασία, καθώς μακριά η Μόσχα και όλη του Ειρηνικού κατά μήκος της δυτικής ακτής των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, 66 σεισμοί με μέγεθος M7 ή περισσότερα έχουν συμβεί σε βάθη άνω των 500 χιλιομέτρων? τρεις από αυτές βρίσκονται στην ίδια περιοχή με τη σημερινή εκδήλωση. Η μεγαλύτερη κοντινή event στο εν λόγω βάθη ήταν 1.968 Μ 7.3 σεισμού, αρκετά χιλιόμετρα νοτιότερα του σεισμού.
Σεισμοτεκτονικής της Θάλασσας των Φιλιππίνων και Περιχώρων
Η πλάκα Φιλιππίνων Πόντος περιβάλλεται από τα μεγαλύτερα του Ειρηνικού και της Ευρασίας πλάκες και το μικρότερο πιάτο Sunda. Η πλάκα Φιλιππίνων Θάλασσα είναι ασυνήθιστο ότι τα σύνορά της είναι σχεδόν όλες τις ζώνες της σύγκλισης πλάκα. Η πλάκα του Ειρηνικού είναι αφαιρεσμένος στο μανδύα, νότια της Ιαπωνίας, κάτω από τα Izu, Βοηίη και Μαριάνα τόξα νησιών, τα οποία εκτείνονται πάνω από 3.000 χιλιομέτρων κατά μήκος της ανατολικής περιθώριο της πλάκας Φιλιππίνων Θάλασσα. Αυτή η ζώνη καταβύθισης χαρακτηρίζεται από ταχεία σύγκλιση πλάκας και υψηλού επιπέδου σεισμικότητας που εκτείνονται σε βάθη άνω των 600 χιλιομέτρων.Παρά την εν λόγω εκτεταμένης ζώνης σύγκλισης πλάκας, η διασύνδεση πλάκα έχει συσχετιστεί με μερικά μεγάλα (M> 8.0) σεισμών »megathrust». Αυτή η χαμηλή απελευθέρωση σεισμικής ενέργειας πιστεύεται ότι προκύπτει από την αδύναμη σύζευξη κατά μήκος της διεπαφής πλάκα (Scholz και Campos, 1995). Αυτές οι συγκλίνουσες περιθώρια πλάκα συνδέονται επίσης με ασυνήθιστη ζώνες πίσω τόξου επέκτασης (μαζί με την προκύπτουσα σεισμική δραστηριότητα) που αποσυνδέουν τις ηφαιστειακές τόξα νησί από το υπόλοιπο της Θάλασσας των Φιλιππίνων Plate (Karig et al, 1978?. Klaus et al, 1992. ).
Νότια του τόξου Mariana, η πλάκα του Ειρηνικού αφαιρεσμένος κάτω από τα νησιά Yap κατά μήκος της τάφρου Yap. Η μεγάλη ζώνη του Ειρηνικού πλάκα καταβύθισης στο ανατολικό περιθώριο της Θάλασσας των Φιλιππίνων πλάκα είναι υπεύθυνη για την παραγωγή της βαθιάς Izu-Bonin, Μαριάνα, και Yap χαρακώματα καθώς και τις παράλληλες αλυσίδες νησιών και τα ηφαίστεια, τυπικό της περιστάσεις-Ειρηνικού τόξα νησιών . Ομοίως, η βορειοδυτική περιθώριο της πλάκας Φιλιππίνων Θάλασσα βυθίζεται κάτω από την πλάκα της Ευρασίας κατά μήκος μιας ζώνης συγκλίνουσα, που εκτείνεται από τη νότια Honshu στην βορειοανατολική ακτή της Ταϊβάν, η οποία εκδηλώνεται από τα Νησιά Ryukyu και την Nansei-Shoto (Ryukyu) χαράκωμα. Η Ryukyu καταβύθισης Ζώνη συνδέεται με μια παρόμοια ζώνη πίσω-τόξου επέκταση, την Οκινάουα σκάφης. Στην Ταϊβάν, το όριο πλάκα χαρακτηρίζεται από μια ζώνη τόξου ηπείρου σύγκρουσης, σύμφωνα με την οποία το βόρειο άκρο του νησιού τόξου Luzon συγκρούεται με την έντονη φλοιό της Ευρασίας υφαλοπλαισίου υπεράκτιες Κίνα.
Μαζί δυτικών ορίων της, η πλάκα Φιλιππίνων Θάλασσα σχετίζεται με μια ζώνη λοξή σύγκλισης με την Sunda πλάκα. Αυτό το υψηλής δραστικότητας συγκλίνουσα όριο πλάκα εκτείνεται εκατέρωθεν των νήσων των Φιλιππίνων από Luzon στα βόρεια των Celebes Νήσων στο νότο. Η τεκτονική ρύθμιση των Φιλιππίνων είναι ασυνήθιστη από πολλές απόψεις: η αγορά χαρακτηρίζεται από αντίθετες-που αντιμετωπίζουν τα συστήματα καταβύθισης στην ανατολική και δυτική πλευρά? Το αρχιπέλαγος κόβεται από ένα σημαντικό μετασχηματισμό σφάλμα, το σφάλμα των Φιλιππίνων? και το ίδιο το συγκρότημα τόξο χαρακτηρίζεται από ενεργή ηφαιστειότητα, διαρρήξεις, και την υψηλή σεισμική δραστηριότητα. Καταβύθισης των Φιλιππίνων Θάλασσα πλάκα εμφανίζεται στο ανατολικό περιθώριο του αρχιπελάγους κατά μήκος της Τάφρου των Φιλιππίνων και βόρεια επέκτασή του, την Ανατολή Luzon σκάφης. Η Ανατολική Luzon Trough θεωρείται ότι είναι ένα ασυνήθιστο παράδειγμα μια ζώνη καταβύθισης στη διαδικασία του σχηματισμού καθώς το σύστημα των Φιλιππίνων Τάφρο επεκτείνει προοδευτικά το βορρά (Hamburger et al. 1983). Στη δυτική πλευρά της Luzon, οι subducts Plate Sunda προς ανατολάς κατά μήκος μιας σειρά από τάφρους, συμπεριλαμβανομένης της Μανίλα Τάφρο στο βορρά, τη μικρότερη και λιγότερο ανεπτυγμένη Νέγρων Τάφρο στις κεντρικές Φιλιππίνες, και η Σούλου και Κοταμπάτο χαρακώματα στο νότο (Cardwell et al., 1980). Στο βόρειο και νότιο τα άκρα της, καταβύθισης στη Μανίλα Τάφρο διακόπτεται από τόξου ήπειρο σύγκρουση, μεταξύ του βόρειου Φιλιππίνων τόξου και της Ευρασίας περιθώριο της υφαλοκρηπίδας σε Ταϊβάν και μεταξύ του Σούλου-Βόρνεο Block και Λουζόν στο νησί της Mindoro. Η Φιλιππίνων σφάλμα, το οποίο εκτείνεται πάνω από 1.200 χιλιόμετρα μέσα στην Φιλιππίνων τόξου, είναι σεισμικά ενεργή. Το ρήγμα έχει συνδεθεί με σημαντικά ιστορικά σεισμούς, συμπεριλαμβανομένων τον καταστροφικό σεισμό Μ7.6 Luzon του 1990 (Yoshida και Abe, 1992). Ένας αριθμός άλλων δραστικών ενδο-τόξο συστήματα σφάλμα συνδέονται με την υψηλή σεισμικότητα, συμπεριλαμβανομένης της Κοταμπάτο πταίσματος και της Verde πέρασμα Sibuyan Θάλασσα Βλάβη (Galgana et al., 2007).
Σχετική φορείς πλάκα κίνησης πλησίον των Φιλιππίνων (περίπου 80 χιλιοστά / έτος) είναι λοξή στο όριο της πλάκας κατά μήκος των δύο περιθωρίων πλάκα του κεντρικού Luzon, όπου χωρίζεται σε ορθογώνια σύγκλιση πλάκας κατά μήκος των τάφρων και σχεδόν καθαρό μεταγραφική κίνηση κατά μήκος του ρήγματος Φιλιππίνων ( Barrier et al., 1991). Προφίλ Β και Γ αποκαλύπτουν στοιχεία αντίθετες κεκλιμένες σεισμικές ζώνες σε ενδιάμεσα βάθη (περίπου 70-300 χιλιόμετρα) και σύνθετη τεκτονική στην επιφάνεια κατά μήκος της βλάβης των Φιλιππίνων.
Αρκετές σχετικές τεκτονικών στοιχείων, όρια των πλακών και ενεργά ηφαίστεια, παρέχουν ένα πλαίσιο για τη σεισμικότητα παρουσιάζονται στον κύριο χάρτη. Τα όρια των πλακών είναι πιο ακριβή κατά μήκος του άξονα των χαρακωμάτων και πιο διάχυτη ή κερδοσκοπική στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και της Μικρής Νήσοι Σούνδες. Τα ενεργά ηφαιστειακά τόξα (Siebert και Σίμκιν, 2002) ακολουθούν τις αλυσίδες νησιού Ίζου, Volcano, Μαριάνα, και Ryukyu και το κύριο Φιλιππίνων νησιά παράλληλα με τη Μανίλα, Νέγρων, Cotabato, και των Φιλιππίνων χαρακώματα.
Σεισμική δραστηριότητα κατά μήκος των συνόρων των Φιλιππίνων Θάλασσα Plate (Allen et al., 2009) έχει παραχθεί 7 μεγάλη (Μ> 8.0) σεισμούς και 250 μεγάλα (M> 7) γεγονότα. Μεταξύ των πιο καταστροφικών γεγονότων ήταν το 1923 Kanto, το 1948 Fukui και τα 1.995 Κόμπε (Ιαπωνία) σεισμοί (99.000, 5.100, και 6.400 θύματα, αντίστοιχα), το 1935 και το 1999 Chi-Chi (Ταϊβάν) σεισμοί (3300 και 2500 θύματα αντίστοιχα) και το 1976 Μ7.6 Moro Κόλπου και 1990 Μ7.6 Λουζόν (Φιλιππίνες) σεισμοί (7.100 και 2400 ατυχήματα, αντίστοιχα). Υπήρξαν επίσης μια σειρά από τσουνάμι που δημιουργούν γεγονότα στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου του σεισμού Moro Κόλπου, των οποίων το τσουνάμι είχαν ως αποτέλεσμα περισσότερους από 5.000 θανάτους.
