Ο ναός και τάφος του Αγίου Γεωργίου στην Λήδα (ΦΩΤΟ)

• Τετάρτη, 23 Απρίλιος 2014 08:13
• Από  agiosgeorgios57.blogspot.gr

Ο ναός του Αγίου Γεωργίου μαρτυρεί την ακμή του Χριστιανισμού στη Λύδδα, που ήταν επισκοπή και μετέπειτα αρχιεπισκοπή. Σήμερα υπάρχει (τιτουλάριος) αρχιεπίσκοπος Λύδδης, που διαμένει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Στη Λύδδα διαμένει ο ηγούμενος της Μονής.

       Μέχρι σήμερα επικρατούσε η γνώμη ότι η Λύδδα είχε κτιστεί από τη φυλή του Βενιαμίν, αλλά από πρόσφατες αρχαιολογικές ανασκαφές αποδεικνύεται ότι η Λύδδα είναι κτισμένη από τους Αιγυπτίους. Οι Εβραίοι την ονομάζουν Λοντ (LOD) και οι Άραβες Λιντ (LID).
      Ο Δημήτριος Νικάτωρ απέσπασε την Λύδδα από τη Σαμάρεια και την κατέταξε στην Ιουδαία. Μετά το θάνατο του Ιουλίου Καίσαρος, ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κάσσιος, αφού τυράννησε για αρκετό χρόνο τους κατοίκους της Παλαιστίνης πούλησε τους κατοίκους της Λύδδας ως δούλους, αυτοί όμως δεν άργησαν να απελευθερωθούν και να επανέλθουν στην πόλη τους, κατόπιν διατάγματος του Αντωνίου.
       Η Καινή Διαθήκη αναφέρει το θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού Αινέα στη Λύδδα από τον Απόστολο Πέτρο (Πράξ. θ' 32-35).
       Μετά το Χριστό ο Ρωμαίος Ανθύπατος Κέστιος Γάλλος πέρασε από τη Λύδδα και την κατεδάφισε αλλά μετά λίγο χρόνο η πόλη επανήλθε στην πρώτη της κατάσταση, όπως φαίνεται, επειδή στη μεταγενέστερη Ιουδαία γίνεται έδρα τοπάρχου, που παραδόθηκε.
      Καθώς πολλές πόλεις επί Ρωμαϊκής κυριαρχίας μετονομάστηκαν, έτσι και η λύδδα πήρε το όνομα Διόσπολις, προς τιμή του Δία. Και το όνομα υπάρχει στα νομίσματα, που χαράχθηκαν επί Σεπτιμίου Σεβήρου και Καρακάλλα.
       Η Λύδδα των πρώτων Χριστιανικών αιώνων ήταν έδρα επισκόπου υπό το Μητροπολίτη Καισαρείας, αλλά έπειτα έγινε Αρχιεπισκοπή.
       Στη Λύδδα έγινε η σύνοδος κατά του Πελαγίου, το 415, που έλεγε ότι ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί με τα έργα του, χωρίς να έχει ανάγκη της θείας χάριτος.

       Ποιος έκτισε το ναό του Αγίου Γεωργίου δε γνωρίζουμεν ακριβώς, επειδή δεν υπάρχουν ακριβείς πληροφορίες. Άλλοι αναφέρουν ως κτίτορα το Μέγα Κωνσταντίνο, κυρίως οι συναξαριστές, και άλλοι τον Ιουστινιανό. Ο επίσκοπος Τύρου, Γουλιέλμος, λέγει ότι ο ναός κτίστηκε από τον Ιουστινιανό, αλλά ο ιστορικός Προκόπιος, που έγραψε περί των κτισμάτων του Ιουστινιανού, δεν αναφέρει τίποτα. Στους πρώτους πάντως χριστιανικούς αυτούς αιώνες πήρε η Λύδδα και το όνομα Γεωργιούπολις προς τιμή του Αγίου, και όπως αναφέρουν οι συναξαριστές, στις 3 Νοεμβρίου, έγιναν τα εγκαίνια του ναού.

       Επί Χοσρόη, το 614 μ.Χ., ο ναός του Αγίου Γεωργίου δεν έπαθε καμμιά καταστροφή, επειδή οι Πέρσες περιορίστηκαν να φθάσουν μέχρι την Ιερουσαλήμ.
       Επί Μουσουλμανικής κυριαρχίας, τον 8ον αι., ο Σουλεϊμάν, ο υιός του Χαλίφη Αβδού Ελ Μάλεκ, κατεδάφισε τη Λύδδα αλλά το ναό του Αγίου Γεωργίου τον άφησε ανέπαφο, επειδή οι Μωαμεθανοί σέβονται τον Άγιο και του έχουν δώσει το όνομα Χάντερ (HADER), που σημαίνει πράσινος.

Επί Χαλίφου Χάκεμ, το 1010 μ.Χ., ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών, και καταστράφηκε ο ναός της Λύδδας, αλλά πριν την έλευση των Σταυροφόρων τον ανακαίνισε κατ' άλλους ο Κωνσταντίνος ο Μονομάχος ή οι εντόπιοι με τη βοήθεια των Βυζαντινών και κατ' άλλους ο Στέφανος της Ουγγαρίας.
       Αναφέρεται ότι μετά την καταστροφή του Χάκεμ και την ανακαίνιση του ναού, έγινε άλλη μία καταστροφή από τους Μωαμεθανούς στο ναό, και τον ανακαίνισαν οι Σταυροφόροι. Αλλά αυτό δεν ισχύει απόλυτα, επειδή μετά τη μάχη της Αντιοχείας, οι σταυροφόροι ήλθαν στη Λύδδα για να προσκυνήσουν και να ευχαριστήσουν τον Άγιο Γεώργιο, που τους βοήθησε. Εκεί βρήκαν μεγαλοπρεπή ναό, όπως αναφέρουν οι ιστορικοί της εποχής εκείνης. Μόνο ο Γουλιέλμος, αρχηγός των Σταυροφόρων, αναφέρει ότι λίγο πριν την έλευση των Σταυροφόρων, οι Μωαμεθανοί κατέστρεψαν το ναό, αλλά αυτό αντιφάσκει με τα προαναφερθέντα.
       Σε όλη την διάρκεια του Σταυροφοριακού βασιλείου η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις ήταν υπό τους Σταυροφόρους.

      Το Λατινικό Πατριαρχείο στην Ιερουσαλήμ κατά τα πρώτα έτη της επικρατήσεως των Σταυροφόρων, απετελείτο από την Ιερουσαλήμ, την Ιόππη (Γιάφφα), και τη Λύδδα.
      Ο Ιωάννης ο Φωκάς, το 1185, ήλθε στη Λύδδα και γράφει για το ναό του Αγίου Γεωργίου ότι κάτω από την Αγία Τράπεζα ήταν ο τάφος του Αγίου, όπως του είπαν οι κληρικοί του ναού. Ο Λατίνος επίσκοπος έβγαλε τις πλάκες του ναού και βρήκε το σπήλαιο, που ήταν ο τάφος του Αγίου Γεωργίου, αφού προηγουμένως ο τάφος δεν φαινόταν και οι προσκυνητές προσκυνούσαν μαρμάρινο στόμιο. Δύο άνθρωποι προσπάθησαν να σηκώσουν την πλάκα του τάφου, αλλά βγήκε φωτιά, που άφησε τον ένα ημικαή και τον άλλο πεθαμένο.

       Μετά τη μάχη της Χαττήν, η Λύδδα καθώς και άλλες πόλεις, ήλθαν στα χέρια των Μωαμεθανών, με αρχηγό τον Σαλαχεντίν, οι οποίοι κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου.
      Το 1191 μ.Χ., το ίδιο έτος της καταστροφής, ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέλαβε ξανά τη Λύδδα, και επισκεύασε το ναό και ήλθε σε συνθηκολόγηση με τον αρχηγό των Μωαμεθανών, Σαλαχεντίν, αλλά η συνθήκη δεν κράτησε πολύ, επειδή το 1291 οι Σαρακηνοί έδιωξαν τους Σταυροφόρους από την Παλαιστίνη και κατέστρεψαν το ναό του Αγίου Γεωργίου της Λύδδας.

 Ο ναός του Αγίου Γεωργίου έμεινε κατεστραμμένος έως το 1349 μ.Χ., οπότε ο αυτοκράτορας Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννης Κατακουζηνός, έστειλε πρέσβεις στο Σουλτάνο της Αιγύπτου, Νασρεντίν Χασάν Ίμπιν Ελ Νάσσερ, για την ανακαίνιση των ιερών προσκυνημάτων της Παλαιστίνης, όπως και ανακαινίσθηκαν.
       Το 1442, ξέσπασε διωγμός κατά των Χριστιανών της Παλαιστίνης επί Σουλτάνου της Αιγύπτου Αλ Μαλέκου Ντάχερ Τζάκμακ, που κατέστρεψε το ναό και το δυτικό μέρος το μετέτρεψε σε τζαμί. Τότε επίσης πρέπει να πήρε και το παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, και χρησιμοποίησε πέτρες της Εκκλησίας για την κατασκευή της γέφυρας του Ντάχερ.

  Όπως φαίνεται από την Ιστορία της Εκκλησίας Ιεροσολύμων, ο ναός του Αγίου Γεωργίου ανακαινίστηκε μετά το 1517 επί Σουλτάνου Σελήμ του Α', που έδιωξε τους Μαμελούκους και έδωσε ελευθερία για την εξάσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων στους Χριστιανούς.
       Για την τελευταία καταστροφή του ναού του Αγίου Γεωργίου δεν έχουμε ακριβή στοιχεία, αλλά υπάρχουν δύο πιθανότητες. Η πρώτη είναι ότι στις αρχές του 19ου αι. καταστράφηκε από τους γενίτσαρους, επειδή τότε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έπαθε μεγάλο πλήγμα από εκείνους.

 Η δεύτερη είναι όταν το 1837 μ.Χ. καταστράφηκε από σεισμό, που έγινε στην περιοχή, εξαιτίας του οποίου έπεσε η σκεπή του ναού και το ιερό του Παρεκκλησίου των Εισοδίων της Θεοτόκου.

       Το 1871, ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων, Κύριλλος ο Β', ανακαίνισε το ναό και επιπλέον μαρμαρόστρωσε το πάτωμα και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου. Εκείνη η ανακαίνιση ήταν η τελευταία. Έκτοτε γίνονται μικρές ανακαινίσεις.   

24 Απριλίου 1821: Ο θάνατος και το φρικιαστικό τέλος του Αθανασίου Διάκου!

24 Απριλίου 1821: Ο θάνατος και το φρικιαστικό τέλος του Αθανασίου Διάκου! (Συγκλονιστική περιγραφή βασανιστηρίων/βίντεο)

...τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν τον Διάκο και τον έφεραν στην Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα-Μπακογιάννη. Αυτοί οι τρεις είχαν περάσει πίσω -δυ­τικά- στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη την νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι...

Μετά την σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στην Λαμία, οδηγώντας από την νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα -πάλι καλά!- έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο. Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του!

Εκτός από δύο-τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι -όχι όλοι-  έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν. Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία.

Ο Ομέρ Βρυώνης

Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν, ήταν ο Ομέρ Βρυώνης, τον άλλον όχι. Απ' ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά τον Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν!

Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται...

Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε -το είδαν κα­θαρά αυτό- ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο τον Διάκο. Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του. Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί! Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν τον Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του.

Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς -έτσι τουλάχιστον δεί­χνει- και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στον Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος.

Ο Διάκος -και οι άλλοι τρεις απ' έξω- μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι.
Στην συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν τον Διάκο. Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται.

Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν τον Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του. Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν. Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στην συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο!

Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στην μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα...

Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του! Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του.

Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του. Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. Γι' αυτό συ­νεχίζουν...

Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του! Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν. Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά.

Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη την νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν.

Τον Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο. Τότε και οι τρεις παρατηρητές απ' έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι. 

Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει... Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντάς τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Το μόνο που βλέπουν είναι τα κακοποιημένα ρούχα του.

Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στην Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών.

Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς!

Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στον Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση!

Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα. Είναι η δόλια μάνα του Διάκου, που είχε μάθει την σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στην Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι!

Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί! Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει...! Αυτός, τρέμει από τον φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει! Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο...

Δένοντας τον Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώνει την πολύ καλολεπτισμένη άκρη του σουβλιού, 
ξεκινώντας απ' την βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί!

Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός! 

Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο! Στην συνέχεια, σπεύδουν να "συγυρίσουν" την φωτιά που έχουν ανάψει. Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες!

Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στον σουβλισμένο, βγάζει την διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και την στρέφει στον Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα τον Διάκο. Και ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνε­ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια.

Ο Χαλήλ Μπέης βλέπει αυτό, αφρίζει απ' τον θυμό του και δίνει εντολή να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στην φωτιά και να τον γυρίσουν λίγο!

Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτήν την κτηνωδία μέ­νει άφωνος! Στην συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και να πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από την βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο. 

Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν τον νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι Χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο...!

Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στην Λαμία και είχε πληροφορηθεί που περίπου είχαν θά­ψει τον Διάκο, έκανε έρευνες να τον βρει.

Κάποιοι στρατιώτες άρχισαν να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας τον τάφο του Διάκου. Σε ένα σημείο βρήκαν έναν σωρό σκελετού ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. Τα συγκέντρω­σαν, τα καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του.

Στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε τον Διά­κο όπως έπρεπε! Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της Βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρα­τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.

...................

Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν ένας από τους Έλληνες πρωταγωνιστές ήρωες- οπλαρχηγούς του πρώτου έτους της Επανάστασης του 1821 που έδρασε στην Στερεά Ελλάδα. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Μασσαβέτας. Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία το 1818 και το 1820 έγινε αρματολός στην Λιβαδειά. Τον Απρίλιο του 1821 -σε συνεργασία με άλλους οπλαρχηγούς- κατέλαβε το φρούριο της Λιβαδειάς και χρησιμοποιώντας το σαν ορμητήριο, έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες. Κατέλαβε την γέφυρα της Αλαμάνας και στις 22 Απριλίου 1821 έδωσε μάχη με τα στρατεύματα του Ομέρ Βρυώνη. Στην μάχη αυτή συνελήφθη και αφού μεταφέρθηκε στην Λαμία δολοφονήθηκε με ανασκολοπισμό ("σούβλισμα") από τους Τούρκους και κάηκε στις 24 Απριλίου 1821.

Ο Ελληνικός Στρατός του απένειμε τιμητικά τον βαθμό του Στρατηγού.

Έξι νέα περιπολικά σκάφη στο δυναμικό του Λιμενικού!

Έξι νέα περιπολικά σκάφη στο δυναμικό του Λιμενικού!

Ενισχύονται οι δυνάμεις επιτήρησης του Λιμενικού Σώματος, ο στόλος του οποίου πρόκειται να ενισχυθεί με έξι νέα περιπολικά σκάφη. Την αγορά επικύρωσε η υπογραφή σύμβασης από τον υπουργό Ναυτιλίας και Αιγαίου, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη με τον εκπρόσωπο της αναδόχου εταιρείας «Montmontaza-Greben doo», η οποία επικράτησε σε δημόσιο διαγωνισμό ανοιχτής διαδικασίας και διεθνούς συμμετοχής.



Τα περιπολικά σκάφη είναι τύπου POB-24G και είναι κατασκευασμένα από πολυεστέρα ενισχυμένο με ίνες γυαλιού. Φέρουν δύο κύριες μηχανές τετράχρονες και πετρελαιοκίνητες, νέας αντιρρυπαντικής τεχνολογίας. Το ολικό τους μήκος είναι 24,76 μ. και το πλάτος τους 6,44 μ., αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα 30 κόμβων σε ήρεμη θάλασσα με το 100% του φόρτου, ενώ έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς 25 ατόμων.

Το κόστος της αγοράς των νέων σκαφών ανέρχεται στα 13.387.998 ευρώ και συγχρηματοδοτείται κατά 75% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Εξωτερικών Συνόρων και κατά 25% από εθνικούς πόρους.

Πως ο Ρότσιλντ θησαυρισε απο την εξαφάνιση του Μαλαισιανου Μποινγκ!

Πως ο Ρότσιλντ θησαυρισε απο την εξαφάνιση του Μαλαισιανου Μποινγκ! (ΒΙΝΤΕΟ)

24/4/14

Οι Anonymous μπαίνουν στο… κόλπο της μοιραίας πτήσης Malaysian Airlines MH370. Και αποκαλύπτουν, μέσω βίντεο που φορτώθηκε στο YouTube, πως από τη συντριβή του αεροσκάφους έχει επωφεληθεί Jacob Rothschild. Συγκεκριμένα, αναφέρουν πως ο Βρετανός δισεκατομμυριούχος
Τραπεζίτης επωφελήθηκε από την εξαφάνιση του Μποινγκ, αφού γίνεται πλέον ο γίνεται ο μοναδικός ιδιοκτήτης ενός σημαντικού διπλώματος ευρεσιτεχνίας.

Οι Anonymous κατηγορούν τον Rothschild πως αξιοποίησε την εξαφάνιση του αεροπλάνου για να αποκτήσει τα πλήρη δικαιώματα ευρεσιτεχνίας του μικροτσίπ. Και αποκαλύπτουν πως η τεχνολογική εταιρεία των ΗΠΑ, Freescale Semiconductor, που μοιράστηκε τα δικαιώματά της με τον Rothschild, είχε είκοσι ανώτερα στελέχη επί του σκάφους, που μόλις είχαν ξεκινήσει να επεξεργάζονται ένα νέο gadget ηλεκτρονικού πολέμου για το σύστημα των στρατιωτικών ραντάρ.

Να σημειωθεί πως η εταιρεία Semiconductor αναπτύσσει μικροεπεξεργαστές, αισθητήρες, και άλλες τεχνολογίες.

Και αναρωτιούνται οι Anonymous: Γιατί τόσοι πολλοί εργαζόμενοι Freescale ταξιδεύουν μαζί; Ποιες ήταν οι θέσεις εργασίας τους; Η αποστολή τους; Και με όλη αυτή την ισχυρή ομάδα εκεί γιατί δεν μπορούσε να εντοπιστεί το χαμένο αεροπλάνο;

Play

Current Time0:37

/

Duration Time8:08

Loaded: 0%

Progress: 0%

00:00

Fullscreen

00:00

Mute

360p

 

πηγη

- See more at: http://www.hellas-now.com/2014/04/blog-post_5447.html#sthash.mUHbGhnb.dpuf

Ο στρατηγός Ζιαζιάς χτυπά το καμπανάκι κινδύνου για την Θράκη

ΕΔΩ ΠΡΕΠΗ ΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΜΕΣΑ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΣΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΠΙΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΠΗΚΟΥΟΤΗΤΑ.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΡΕΠΗ ΝΑ ΕΝΕΡΓΗΣΗ ΑΜΕΣΑ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ.

ΑΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΑΝ ΕΝΕΡΓΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΤΣΙ ΣΤΙΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΜΑΣ.

Rate This

Το “καμπανάκι κινδύνου” για όσα συμβαίνουν στην Θράκη ο στρατηγός Κωνσταντίνος Ζιαζιάς το έχει χτυπήσει εδώ και καιρό. Ως διοικητής του Δ΄Σώματος Στρατού γνωρίζει πολύ καλά την περιοχή. Πρόσφατα σε ομιλία του είχε αναφερθεί στους κινδύνους που απειλούν την περιοχή. Σε συνέντευξή του στο Onalert το ξαναχτύπησε.

Είχε πει ο πρώην Α/ΓΕΣ και τώρα για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται:

“Εδώ και πάρα πολλά χρόνια ειδικοί επιστήμονες, αναλυτές γεωστρατηγικής διπλωματίας αλλά και ιστορικοί και κοινωνιολόγοι ,έχουν ποικιλοτρόπως καταδείξει το μέγεθος του συνεχούς διογκούμενου εθνικού προβλήματος που λέγεται Θράκη.

Είναι γνωστό πως οι “δεξαμενές σκέψεις” της Τουρκίας και οι γενικότερες στρατηγικές που ακολουθούνται από την τουρκική εξωτερική πολιτική,έχουν “στοχεύσει” την Ελληνική Θράκη,με αιχμή την μουσουλμανική μειονότητα και την χειραγώγησή της. Η Τουρκία επιχειρεί με κάθε μέσο ,πολιτικό ,οικονομικό ή και εκβιάζοντας μέλη της μειονότητας να πετύχει την ομαδοποίηση αυτής σε τουρκογενές μόρφωμα παρά την διαφορετικότητα της σύνθεσής της. Αυτό διαχρονικά το πέτυχε με:

Τον τουρκοκεντρικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης
Την αναγωγή της θρησκείας (μουσουλμανικής) και της γλώσσας (τουρκικής) σε στοιχεία εθνοφυλετικής καθαρότητας
Την αναγόρευση της “μητέρας πατρίδος” (Τουρκίας) σε προστάτη της μειονότητας
Την διαιώνιση της εσωστρέφειας της μειονότητας
Την δημιουργία πολλών “τουρκικών συλλόγων” με προτροπή και σχεδιασμό από το προξενείο της Κομοτηνής,για διαστρέβλωση της πολιτιστικής κληρονομιάς των μουσουλμάνων της Θράκης και κυρίως των Πομάκων και Ρομά.

Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία διείσδυσε ενεργά οικονομικά στη Θράκη με την ίδρυση της τράπεζας Ζιράτ η οποία λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός ισχύος στην ήδη καταρρέουσα τοπική οικονομία με όλα τα γνωστά αποτελέσματα.

Το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής επί καθημερινής βάσεως ,λειτουργεί ως κηδεμόνας της μειονότητας και όχι ως μέσον προσέγγισής της με την ελληνική διοίκηση ,την οποία διαβάλει ακόμη και στους κλειστούς χώρους προσευχής.

Για όλα τα παραπάνω αλλά και για πολλά άλλα ,που δεν κρίνεται σκόπιμο να αναφερθούν ,για ευνόητους λόγους,είναι λογικό όλοι οι εθνικά σκεπτόμενοι να ανησυχούν για την επικρατούσα κατάσταση στη Θράκη ,λαμβάνοντας υπόψη και το σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο χριστιανικός πληθυσμός στη περιοχή.

Το τι συμβαίνει πραγματικά σήμερα στη Θράκη το περιγράφει σε σχετικό της απόσπασμα η ετήσια έκθεση περί Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του State Department του 2012,η οποία αποτελεί κόλαφο για την Τουρκία ,αφού ξεγυμνώνει το ρόλο της Άγκυρας και τις πρακτικές εκτουρκισμού των Ελλήνων μουσουλμάνων,επιβεβαιώνοντας τα επί χρόνια καταγγελόμενα σχετικά με τις πιέσεις που δέχονται οι Πομάκοι και οι Ρομά.

Το απόσπασμα αναφέρει:

“Η επίσημα αναγνωρισμένη μουσουλμανική μειονότητα των περίπου 1.500.000 ατόμων,ποθυ κατοικούν στην Θράκη αποτελούνται κυρίως από τουρκογενείς ,Πομάκους και από κοινότητες Ρομά. Ορισμένα μέλη της κοινότητας των Πομάκων ισχυρίστηκαν ότι μέλη της τουρκόφωνης κοινότητας τους πίεσαν να αρνηθούν την ύπαρξη πομακικης ταυτότητας .Ορισμένοι Πομάκοι ισχυρίστηκαν πως μέλη της κοινότητας των Πομάκων έλαβαν χρηματικά κίνητρα για να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι”.

Αυτά είναι μια καθημερινότητα στα πομακοχώρια. Αυτή η ομιχλώδης κατάσταση πιστεύω ότι έχει δημιουργηθεί λόγω μηδενικής μέριμνας και έλλειψης μακροχρονιου σχεδιασμού εκ μέρους των Αθηνών. Οι εκάστοτε προσωπικές πολιτικές των ιθυνόντων της κεντρικής και τοπικής πολιτικής σκηνής ,καταφέρνουν να αποδομήσουν και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν σοβαρά και σε πολλές περιπτώσεις να παραχωρήσουν σοβαρά δικαιώματα στους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της Άγκυρας και του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής ,που διαφεντεύουν πλέον σε μεγάλες περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό.

Το ζητούμενο είναι ο εκδημοκρατισμός της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης ,να αποκτήσει δηλαδή αληθινή πολυφωνία και γνήσια ταυτότητα. Να αποδομηθεί το βαθύ κράτος της Τουρκίας στην περιοχή και να ενταχθεί ενεργά η μειονότητα στην κοινωνία και στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό.

Δυστυχώς όμως κάποιοι δεν τολμούν να βγουν και να μιλήσουν για την καταπίεση των Πομάκων και γενικά της μειονότητας από το προξενείο της Κομοτηνής,μήπως βρεθούν εκτός γραμμής ,για λόγους πολιτικού κόστους”.πηγη

The truth about the Holy Light with scientific proof!

0 5:22 pm

They say a lot has been written and even more about whether the Holy Light is a scam or not. What is the truth? 

Measurements of Russian natural Andrei Volkov Holy Saturday 2008. From the scientific study of the architect Skarlakidi Thanks for the Holy Light. Published on its website. To Easter 2008, the Russian physicist Andrei Alexandrovich Volkov,

1. The National Research Center of Russia "Institute Kourtsiatov"

Two. Headed a scientific mission was to explore the miracle of the Holy Fire.

The project was organized by Professor Alexander Moskovski,

Three. Needs for a documentary devoted to the role of miracles in religion.

Holy Saturday 2008, around 09:00 am, Andrei Volkov entered the Temple of 

Resurrection, with the right equipment. The main instrument used for the measurements was a digital osiloskopio4 (oscilloscope), connected to a laptop that was equipped with the appropriate operating program. He was within ten meters of the Holy Sepulchre and his top priority was to record the spectrum of electromagnetic radiation at specific frequencies.

The test results and the conclusions drawn from them, describes them a year later, on April 21, 2009, the following interview with the Russian newspaper Vera:

- Andrey Alexandrovich, especially because you went to explore the nature of the Holy Light? 

This coincides with your scientific subject?

- The last 12 years involved with the so-called plasma low heat.

- What is it?

- In the plasma state is the majority of matter in the universe: stars, galactic clouds, the interstellar environment. It is a highly ionized gas. Over the Earth itself, however, this is a rare phenomenon, which we learned to create relatively recently. For example, in surgery began using "scalpels" a finely plasma flow, which is heated to 5000-7000 degrees. This is a high temperature plasma, which can only cut the material. But there is also the plasma low heat, about 40-80 degrees that can heal the wounds. 

By creating such medical "sealants" machines deal too, and already beginning production.

- And what is the relationship with the Holy Light?

- Judging from the numerous descriptions of the appearance of the Holy Fire is accompanied by the appearance of plasma, which is externally very reminiscent of plasma low heat. For example, it is known that for some time the light does not burn at the hands and face. Also, nearly a thousand years eyewitnesses talk about some flashes, which are at the walls of the church before and after the advent of Light.

- Such plasma phenomena are unique?

- Certainly. Research laboratory plasma low heat just in limbo. In the air there may well be, but only under strictly defined conditions. and under very high humidity. But, over the tomb of the Lord Easter hot weather and the atmosphere is dry, there is no moisture can conduct electricity, and there is no possible source of dispute and potential. Meanwhile, there appear flashes, light beams, which, in my opinion, are transformed after a spark and create the Light. "

According to Russian natural phenomenon plasma, estimated to take place within the church, scientifically inexplicable and unjustifiable. The highlight, however, for measurements, occurred at the time of appearance of the Holy Fire, when the patriarch was locked inside the Tomb. The unexpected measurement was recorded at 14:04 noon at Jerusalem (15:04 Russian time). Two minutes later the patriarch left the Holy Light. Continues Volkov in his interview:

- It was time that the Patriarch of Jerusalem entered the cab, the ceremony began. And behold - there it is! Logged change the radiation spectrum due to the unknown signal. This happened at 15:04. A variation - and nothing else similar. And soon came the Patriarch of Jerusalem lit candle.

- And what was this variation?

- Electric charge. What it is, where it came from, I do not know. Later, having already returned to Russia, I was involved in decoding the recorded radio signals. The process (measurement) lasted six hours and thirty minutes.

A measurement includes around one thousand "frames." Quite tedious job. But confirmed this: before the appearance of Light was an electric shock. I can now tell you details because I have committed against the creator of the documentary. The chartografima measurements will be juxtaposed in detail there. But most importantly I have already mentioned: it was an electrical discharge ..

Why is this important? You see, here creates a complete picture. I've already told you about the plasma phenomena - which itself is a miracle, because the church does not exist the slightest conditions to create them.

The second fact is inexplicable: the electrical charge of the air is evident even without the devices - many feel that in the coming of the Holy Light them getting erect hairs on the hands. This is possible only under very high electrical potential difference, say, between the roof of the house and the floor of the ground floor. And what if the house is pure quartz and has storm out.

But Easter in Jerusalem, as a rule, does not happen any storm, doing fine weather. And he the Temple of the Lord is built from various materials - marble, asvestiogeni rocks, wood. The have built without a single draft and has a number of different auxiliary spaces.

Therefore, the suspicion, that from the outset was placed inside of a huge transformer, necessary for the accumulation of electrical charge and subsequent discharge, is simply unrealistic. But the difference of electrical potentials generated nonetheless!

And it should be noted, in that day, Easter, after prayers in the cabine. And here appears before our last aspect we discovered - the appearance of Light accompanied by electric discharge. This is to say that the appearance of Light is an integral part of all those incredible, full of unexplained phenomena that have an electrical nature. Is not this an acknowledgment of the miraculous nature? "

Andrei Volkov states that, shortly before the appearance of the Holy Fire, took place and recorded three scientifically inexplicable events: The first is the unjustified presence of plasma phenomenon, which, as mentioned, is itself a "miracle."

The second is also unjustified and unexplained electrical charge air in conjunction with verifying large electric potential difference.

The third is the presence of electrical discharge time of appearance of the Holy Fire.

These three events recorded at the same time, the feature "incredibly and completely inexplicable."

The survey Andrey Volkov of considerable interest and is a completely different approach to the miracle of the Holy Fire, purely scientific. The results of the measurements, according to him, are "an affirmation of the miraculous nature of the phenomenon."

And that alone means a lot.