BIG BANG NEWS
RESEARCH, TECHNOLOGY, SCIENCE, DIACHRONIC NEWS, COMMENTS, ,SPORTS,MUSIC,SKY AND STARS,AND MUSH MORE.

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Meteora, Greece • 360° Aerial Panorama


Meteora, Greece • 360° Aerial Panorama


This panorama can be opened in several different resolutions. High resolution panorama with the best quality is about 7 Mb large and it is suitable for fast internet connections and modern computers. For slower internet and old weak computers we created the smaller low resolution panorama. Some small details have been sacrificed but the size of low resolution panorama is nomore than 2 Mb.
Open Aerial Panorama (high resolution)

This Virtual Tour is also available in the following formats: - LOW - iPad/Android



Total Views:2 167







Hospitable Greeks helped us organize our trip to Meteora. We are very grateful to Yiannis Yiannakakis, head of Athens Walking Tours travel agency. In response to our "cry for help" in obtaining photography permits, he and his colleagues not only offered support in this tricky business and secured official permits for all requested locations, he also helped us with accommodations, transportation, and logistics, absorbing considerable portion of our expenses. Traveling the world, we have never met such generous hosts before.

Additional information about our hospitable guides is available here.







Usually when a photographer is preparing for a photo trip to Greece, everyone immediately tells him to visit the island of Santorini and the Metéora. Unlike Santorini, where finding a good photography spot can be a challenge because of the endless blue-and-white and yellow-and-red little houses, churches on the rocks, and best Mediterranean sunsets, the Metéora is much easier to photograph: only 6 monasteries and 2 observation points overlook the valley.



6 centuries ago, (or perhaps even earlier) monks started to settle down in this area in search of solitude for prayer. They lived in caves and built spiritual structures on top of unreachable rock towers. Yes, it was really hard to disturb them there: people climbed hanging rope ladders or were lifted up in a special basket; they also used a winch to lift up construction materials and food supplies. The area went through a decline and prosperity, and at the end only 6 out of 24 monasteries remained open. The high contrast of red tiled roofs against the grey rocks of surrounding mountains look unreachable, yet stunning, which played a bad joke on the monks' community: now, every morning tourist buses travel one after another to the gates of the monasteries where monks used to look for solitude and peace in the mountains...



It is pretty obvious how to photograph the monasteries with a flying camera because they are almost perfect photo subjects. Our main objective was to depict their "detachment" from earth and "floating" among mountains feel. We woke up at sunrise, waited for the sunset, and took notes about when and at what angle the sunlight hit each monastery in the morning and when it began setting behind the mountain. And we photographed, photographed, and photographed.



I knew from my previous visits to the Metéora that it was prohibited to shoot in the inner quarters of almost all monasteries. However, we were so amazed by the beauty of their frescos and churches that we decided to take our chance and negotiate. Armed with a laptop and pictures from AirPano.com website, we went from monastery to monastery telling everyone about our project; who we were, what we did, and why they had to let us take pictures. In some places we were turned down right away, in other places an abbot was absent, and in 2 monasteries they were moved by our words and let us shoot inside. Unlike the Saint Trinity male monastery, where they simply sent a monk with us to make sure we were shooting appropriate things, in the female monastery of Saint Stephan, we had a special reception, which I want to tell you about in detail.



The abbess carefully studied our website, and then she invited several nuns in and showed them our panoramas. The sisters mentioned that they had already noticed the "peculiar flying machine" with which we had recently shot their monastery from the outside. Thank God it was just pure curiosity. They talked it over and informed us that they would not mind letting us inside with our equipment, but it would be better if we come in the afternoon when the monastery is closed for public. This way, we wouldn't be disturbed.



When Stas and I returned in a few hours, the gate was closed, and so they had to open it for us. I was ready to start shooting right away, but the abbess called us again. With a smile, she told us that it was not appropriate to start working without having lunch first. So, we were invited to share a meal with the nuns. They served modest vegetarian dishes cooked with a lot of love. It was easy to work after a delicious meal, and so we finished our photo shoot quickly. When they saw how we photograph and what equipment we use, they asked us to take pictures of certain frescos specifically for the monastery. As a farewell gift, the nuns gave us a few books about the Metéora and about the frescos of this church. Once again we had proof of genuine Greek kindness and hospitality. We had only pleasant memories of our trip to the Metéora.



And now few historical facts about Metéora.





The monastery complex of Metéora in Greece is one of the very few monuments on our planet that was created both by man and nature. The Metéora is a rare example of harmonious craftsmanship that enriches the local landscape without changing it.



But, let us start from the beginning. Magnificent 600-meter-high mountains lie on the Thessaly Plain in the middle of northern Greece. Over 60 million years ago this place was at the rock bottom of the Prehistoric Sea. Continuous weathering from water, wind, and extreme temperature turned them into massive stone pillars. The whimsical shapes of the rocks look like they are suspended in the air, hence the name Metéora, which means "middle of the sky" or "suspended in the air" in Greek. According to the legend, the first recluses came to these rock towers long before 10th century AC. They lived in hollows and caves and gathered for group worship and studied Holy Scriptures at special "prayer spots". And in order to participate in church worships and sacraments, the hermits came down to the city of Stagoi (the modern city of Kalabaka, also known as Kalambaka), which was located at the foot of the mountains.



For several centuries the Metéora stayed away from the worldly turmoil. However, in the 13th century, Thessaly experienced multiple attacks from Crusaders, Serbs, Albanians, and Turks. A monk named Athanasios, who was expelled by corsairs from Athos Monastery, came to the Metéora to build one of the first well-organized monasteries. In 1334, he gathered 14 local monks and climbed up to the "Platis Lithos" or "Wide Rock", a huge rock located 613 meters above sea level and 413 meters above the city of Kalabaka.

This was the beginning of a monumental effort to construct monasteries. Timber beams were set deep into the rock fissures to aid with the lifting up of the materials. At the end of construction, the beams were partially taken apart or left there to decompose with time; monks and visitors used only hanging wooden stairs to get to the monastery. The monks also used special nets to lift people up. Such an exotic way of transportation used to take up to 30 minutes; and the nets never broke. The setup not only protected monks at the monastery but also gave refuge to local people during times of unrest and war.



In the 1920s the Metéora set up its first proper roads and stone steps, which, in turn, caused people to play an evil joke on the monastery complex during World War II and the Greek Civil War (1946 - 1949): the Metéora was looted. However, the restoration of monastic life began right after the war was over, and it attracted thousands of pilgrims and tourists.



Despite the fact that only 6 out of 24 original monasteries of the Metéora survived from the period of its prosperity till modern times, there is plenty to see. Each of the monasteries is a monument of history and architecture. Every single structure is built within the rocks without disturbing their natural beauty, and every one of them is unique. For example, The Holy Monastery of St. Nicholas Anapausas is built on a relatively small rock pillar. Its limited surface forced monks to position temples, individual cells, and utility rooms on different levels, which turned the monastery into a labyrinth. Despite the wartime losses, the Metéora still holds a number of rare icons, frescos, and other religious objects.

In 1988, the monastery complex of Metéora became a part of the UNESCO World Heritage; it attracts more and more tourists every day. We invite you to enjoy the wonders of the Metéora without a crowd through our virtual photo panoramas.

Στο κυνήγι για Boko Haram


Ένα πλήρωμα CNN ταξίδεψε στη Νιγηρία και το Νίγηρα σε αναζήτηση της Boko Haram. Κάντε κλικ στα σημεία στον χάρτη για να δείτε τις ιστορίες τους.
Ένα μικρό ποτάμι αποτελεί το σύνορο μεταξύ του Νίγηρα και τη Νιγηρία - ένα ρηχό χάσμα μεταξύ φρίκη και την ασφάλεια. Arwa Damon συναντά μια γυναίκα που έφυγε από τη Νιγηρία πέρα ​​από το νερό κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης Boko Haram - αλλά όχι πριν να δει το άψυχο σώμα του αδελφού της, έσυραν έξω από ένα τζαμί, σφίγγοντας ακόμα κομπολόγια του στο χέρι του.

Το μόνο που Bintou, 14, και η αδελφή της Ma'ou, 12, έχουν από την προηγούμενη ζωή τους στη Νιγηρία είναι κουρελιασμένη φωτογραφίες των γονέων τους. Η μητέρα τους πέθανε πριν να μπορούν να θυμηθούν και ο πατέρας τους σκοτώθηκε πριν από μερικούς μήνες σε μια επίθεση Boko Haram. Όπου και αν ζουν σε Diffa, Νίγηρα με τη θεία τους, και δεν ξέρω πότε, αν όχι ποτέ, θα είναι σε θέση να πάει στο σπίτι.




Maman κοιμόταν σε ένα δωμάτιο με τρεις από τους φίλους του, όταν Boko Haram επίθεση. Πυρκαγιά βύθισε το δωμάτιο, αλλά το δέρμα του έλιωσε από τα χέρια του και την πλάτη, ήταν σε θέση να φύγουν στο δάσος. Οι φίλοι του - και ο αδελφός του, ο οποίος έμενε σε ένα κοντινό σπίτι - δεν το έκανε ποτέ έξω, και θυμάται τις κραυγές τους, όπως οι πυρκαγιές μαίνονταν γύρω τους.




(CNN) - Οι πινακίδες για Land Cruisers αστυνομική συνοδεία μας », διάβαζε" Borno μέλος, Σπίτι της Ειρήνης ». Πολλοί από αυτούς που συναντάμε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας στο Μαϊντουγκούρι, βορειοανατολικά της Νιγηρίας, χαμόγελο πικρά στο ειρωνεία της εν λόγω δήλωσης. Η πρωτεύουσα του κράτους είναι τώρα περισσότερο γνωστή ως η γενέτειρα της Boko Haram και την ειρήνη εδώ είναι πάντα αβέβαιο.
Κάτω από το σκονισμένο δρόμους που οδηγούμε, περνώντας σημείο ελέγχου μετά από σημείο ελέγχου δεν είναι επανδρωμένα με στρατιώτες, αλλά πολίτες, ως επί το πλείστον οπλισμένοι με κάτι περισσότερο από μαχαίρια και σπαθιά. Αυτές οι ομάδες επαγρύπνησης, ωθούμενη από μια αποφασιστικότητα και κίνητρο ότι οι νιγηριανές δυνάμεις ασφαλείας στερούνται σε μεγάλο βαθμό, κατάφερε να δημιουργήσει κάποια ομοιότητα της ασφάλειας στο Μαϊντουγκούρι. Προσπάθειά τους Boko Haram έχει γίνει αμείλικτη - σκληρύνει όπως είναι από τις απώλειες στην τρομοκρατική ομάδα όλα αυτά τα χρόνια - και δείχνουν κανένα έλεος, ούτε καν στην οικογένεια.
"Τον έπιασα με το χέρι μου και τον παρέδωσαν στην αρχή," ένας από τους ηγέτες του κλάδου, Abba Ajikalli, μας λέει unapologetically. Μίλησε για το 16-year-old ανιψιός του, ο οποίος λέει ήταν με Boko Haram.
"Έχει εκτελεστεί," Ajikalli μας πληροφορεί, χωρίς ίχνος μεταμέλειας στο πρόσωπό του. "Ήταν σαν γιος μου, δεν έχω καμία λύπη."
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα σπίτι-που καλλιεργούνται κίνηση για τον νόμο της Σαρία στη βόρεια Νιγηρία είναι τώρα μια πλήρους κλίμακας εξέγερση. Boko Haram επιθέσεις έχουν τρομοκρατήσει αυτό το τμήμα της χώρας για τα επόμενα χρόνια, αλλά τους απαγωγή περίπου 300 μαθήτριες σε Chibok τον Απρίλιο τους έφερε μια άνευ προηγουμένου επίπεδο διεθνούς ατιμία. Από τότε οι αντάρτες, φαινομενικά γαλβανιζέ από την προσοχή, έχουν εντείνει τη συχνότητα και την αναίδεια των επιθέσεων της σε χωριά της περιοχής.
Μια προεδρική διερευνητική αποστολή στο Μαϊντουγκούρι την ίδια στιγμή που το ταξίδι μας. Κάθε πρωί δεχόμαστε λέξη που θα ταξιδέψουν στην Chibok? κάθε πρωί οι κάτοικοι και οι γονείς των κοριτσιών που έχουν κλαπεί από Chibok αναμονή? και κάθε απόγευμα όλοι απογοητευμένοι από άλλη αναβολή.
Μία γυναίκα, η οποία αποτελεί μέρος της αποστολής του και ζήτησε να μην κατονομαστεί λόγω της ευαισθησίας της κατάστασης, μας είπε ότι θα πρέπει να κόψετε
"[Οι γονείς] πρέπει να γνωρίζουν ότι το έθνος είναι μαζί τους, ότι οι άνθρωποι είναι μαζί τους», είπε συναισθηματικά. "Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα αφήσουμε να μας καλέσετε τους ακόμα. Θα συνεχίσω να το λέω αυτό είναι η ασφάλεια και γι 'αυτό δεν μπορούμε να προχωρήσουμε, αλλά κάποιοι από εμάς είναι πρόθυμοι να το ρισκάρω."
Έχει εκτελεστεί.Ήταν σαν γιος μου, [αλλά] δεν έχω καμία λύπη.Abba Ajikalli, αντι-Boko Haram vigilante
Πάνω από έξι εβδομάδες μετά την απαγωγή, η νιγηριανή κυβέρνηση και τις δυνάμεις της έχουν κάνει ελάχιστα για να διευκολύνει την αγωνία των γονέων των κοριτσιών και όσοι έχουν συσπειρώθηκαν πίσω από την αιτία. Την περασμένη εβδομάδα, αξιωματούχοι απαγόρευσε όλες τις διαδηλώσεις για την υποστήριξη της "Φέρτε πίσω τα κορίτσια μας" εκστρατεία , αποκαλώντας τους «ανομίας», προτού υποχωρήσει καρφί στο πρόσωπο της δημόσιας κατακραυγής.
Ταξιδεύοντας έξω από Μαϊντουνγκούρι είναι ένας κίνδυνος, και το χρόνο μας με την αιτιολογία περιορίζεται από ανησυχίες για την ασφάλεια. Μόλις είκοσι λεπτά έξω από τα όρια της πόλης βρίσκουμε ολόκληρα χωριά άδειο μετά τις πρόσφατες επιθέσεις.
Μαϊντουνγκούρι μπορεί να είναι γενέτειρα του Boko Haram, αλλά τον τρόμο του εξαπλώνεται. Οι πρόσφυγες που εισρέουν σε γειτονικές χώρες, όπου υπάρχουν σύνορα στο όνομα μόνο, και κάθε πρόσωπο που έχει μια οδυνηρή ιστορία της διαφυγής, μια σπαρακτική ιστορία της απώλειας από το οποίο λίγοι θα ανακάμψει. Η Διεθνής Επιτροπή Διάσωσης (IRC), εκτιμά ότι όσο 1.000 πρόσφυγες την εβδομάδα που διασχίζουν τα σύνορα προς την περιοχή Diffa Νίγηρα. Τέσσερις στους πέντε είναι γυναίκες και κορίτσια. Το IRC εκτιμά ότι αν η βία συνεχίζεται στη βόρεια Νιγηρία, έως και 100.000 πρόσφυγες θα μπορούσαν να ζουν σε Diffa μέχρι το τέλος του έτους.

Ορφανά από Boko Haram
Όλα αυτά 14-year-old Bintou και η μικρή αδελφή της Ma'ou, 12, έχουν από την προηγούμενη ζωή τους στη Νιγηρία είναι κουρελιασμένη φωτογραφίες των γονέων τους.
Bintou μπούκλες και θάβει το πρόσωπό της, τους ώμους της shuddering με κάθε σιωπηλή αναφιλητό. Ma'ou φαίνεται να έχει εντελώς εσωτερικεύσει τον πόνο της, και μιλάει σε μια μουδιασμένη μονότονη.
Μας λένε ότι θέλουν να πάνε πίσω στο Μαϊντουγκούρι, αλλά προς το παρόν δεν μπορούν. Πρόκειται για ορφανά - η μητέρα τους πέθανε από φυσικά αίτια πριν μπορούν να θυμηθούν, και ο πατέρας τους σκοτώθηκε σε επίθεση Boko Haram περίπου πριν από πέντε μήνες. Θα τους βρείτε ζει με τη θεία τους σε ένα μικρό οικόπεδο στο Diffa, Νίγηρα, αβέβαιο για ένα μέλλον που αναγκάζονται τώρα να περιηγηθείτε μόνοι.
"Είναι [Bintou] δεν μπορεί να καταλάβει πώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί," του IRC Mohammed Watakane, εξηγεί. "Είναι ένα θύμα που διέρχεται από ένα ψυχολογικό τραύμα, που χρειάζεται προστασία."
Το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν να «επιβιώσουν».Γυναίκα που έφυγαν Boko Haram επίθεση
Δεν υπάρχουν στρατόπεδα προσφύγων στην Diffa και Νιγηριανούς που προσπαθούν να ξεφύγουν πέρα από τα σύνορα έχουν απορροφηθεί εντός των τοπικών πληθυσμών.Το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Τροφίμων βοηθά να ελαφρύνει το βάρος για τις οικογένειες υποδοχής με την παροχή βοήθειας στους πρόσφυγες, αλλά έχει μόνο το ένα τέταρτο των χρημάτων που χρειάζεται για τα προγράμματα του Νίγηρα, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα διευθυντή της χώρας.
Στα περίχωρα της πόλης, το χωριό του πληθυσμού Guessere έχει διπλασιαστεί. Νέους κατοίκους του όλα προέρχονται από ένα Νιγηριανό χωριό που βρίσκεται 3 χιλιόμετρα από τα σύνορα. Πολλοί έφυγαν από μια επίθεση Boko Haram στη μέση της νύχτας και πέρασε τη νύχτα κρυφτεί στο δάσος πριν διασχίσουν το ποτάμι προς τον Νίγηρα.
Haidjia Fandaou μας λέει πως ήρθε σε άψυχο σώμα του αδελφού της στη μέση της διαφυγής της. Είχε έσυραν έξω από ένα τζαμί, εκτελέστηκαν με κομπολόγια του ακόμα στο χέρι του.
"Το μόνο πράγμα που θα μπορούσα να σκεφτώ εκείνη τη στιγμή ήταν να« επιβιώσουν »,« Fandaou συχνά μας λέει. Τα πόδια της στο Νίγηρα πήρε μόλις τριάντα λεπτά. Εδώ, τα σύνορα είναι περισσότερο μια ιδέα παρά πραγματικότητα. Ένα ρηχό ποτάμι κατά μήκος της άκρης της Guessere σηματοδοτεί το όριο μεταξύ σχετική ασφάλεια και την τρομοκρατία. Αλλά ο φόβος συνεχίζει να στοιχειώνει τους ανθρώπους που το διασχίζουν.
Λίγοι τολμούν να προφέρουν ακόμη και οι λέξεις «Boko Haram», όπως και αν απλώς καλώντας την ομάδα με βάση το όνομα θα φέρει το ίδιο είδος βίας και τρομοκρατίας κατά μήκος των συνόρων, καθώς και.Τοπικούς κυβερνητικούς αξιωματούχους στο Νίγηρα αρνούνται να μιλήσουν σχετικά με την ασφάλεια, και αιφνιδίως μας προειδοποιεί να μην ρωτήσω γι 'αυτό και να επιμείνουμε σε προσχεδιασμένη πρόγραμμα μας.
ΗΠΑ και της Νιγηρίας πηγές των υπηρεσιών ασφαλείας μας πει Boko Haram τείνει να χρησιμοποιεί Νίγηρα, δεδομένου ότι περισσότερο από ένα κόμβο logistics ή να ξεφύγουν από τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Νιγηρία. Υπήρξαν ανησυχίες ότι οι μαχητές κρύβονται μεταξύ των προσφύγων, και την πρόσληψη μεταξύ τους δυσαρεστημένους τους άνεργους νέους Νίγηρα - μια ανησυχία από κοινού με άλλους γείτονες της Νιγηρίας ως Boko Haram μεταμορφώνεται σε μια διακρατική τρομοκρατική οργάνωση.
Το ταξίδι στη λίμνη Τσαντ
Αφήνουμε Diffa το πρωί, κατά μήκος κομμάτια μόλις ορατές στην άμμο.Ταξιδεύουμε σε ένα κομβόι μέσω της εξ αποστάσεως, ανελέητο τοπίο.Φορτηγά στοιβάζονται υψηλή με το φορτίο μας περάσει προς την αντίθετη κατεύθυνση, δουλεύοντας πάνω στους αμμόλοφους. Ο οδηγός μας μας λέει ότι αν μεταφέρουν τα αποξηραμένα ψάρια από τη λίμνη Τσαντ.
Θα χρησιμοποιήσουν τις μαθήτριες να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση, ή θα τα χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινες ασπίδες.Boko Haram πληροφοριοδότη
Πηγές μας λένε η λίμνη είναι μια περιοχή ενδιαφέροντος για την αναζήτηση για τα ελλείποντα Νιγηρίας μαθήτριες.Συνορεύει με το Νίγηρα, τη Νιγηρία, το Καμερούν, το Τσαντ και, τα νησιά καλύπτουν τώρα το ήμισυ της άλλοτε τεράστια λίμνη και τα νερά του καθώς συνεχίζουν να υποχωρούν.Είναι ένα ιδανικό κρησφύγετο για Boko Haram . Τον Μάρτιο, κατά μήκος της περιοχής της λίμνης ακριβώς νότια από πού πάμε, Νιγηρίας δυνάμεις πραγματοποίησαν έφοδο σε καταυλισμό Boko Haram, συλλαμβάνοντας όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών. Αλλά για το μεγαλύτερο μέρος, αυτά είναι άνομο νερά.
Αφήνουμε το λιμάνι της Kirikiri, αλλά δεν πριν ακούσει ιστορίες από μια άλλη πόλη που ασχολούνται με την εισροή των προσφύγων. Φαίνεται ότι κανείς και δεν έχει θέση εδώ είναι αρκετά τυχεροί για να ξεφύγουν από τις επιπτώσεις της βάναυσης εκστρατείας Boko Haram της.
Έχουμε ναυλώσει ένα αλιευτικό σκάφος και το κεφάλι έξω στο νερό. Ταξιδεύουμε όσο μας λένε μπορούμε να πάμε με ασφάλεια, στη συνέχεια εκφορτώνουν σε ένα από τα νησιά πιο κοντά στον Νίγηρα.
Το μόνο που μπορούμε να δούμε είναι η πυκνή βλάστηση κατά μήκος της ακτογραμμής. Χερσαίες, θα βρείτε ένα μικρό ψαροχώρι. Ο ηγέτης του χωριού, Boulama Noma, μας λέει ο ίδιος και πολλοί άλλοι εδώ ζούσαν σε ένα από τα νησιά που βρίσκονται κοντά στη Νιγηρία. Μια μέρα, Boko Haram έφτασε σε αυτό που ήταν ουσιαστικά ένα ταξίδι για ψώνια - αλλά πριν φύγουν με όλα τα προϊόντα και τα τρόφιμα, Noma λέει ότι έκαψαν όλα τα σπίτια και σκότωσε τόσους πολλούς χωρικούς που λέει ότι έχασε μετράνε.
Αυτή είναι μόνο μία από τις πολλές τρομακτικές ιστορίες για Boko Haram που ακούμε κατά τη διάρκεια του χρόνου μας στο Νίγηρα. Θα μας κάνει να σκεφτούμε όλες τις ιστορίες δεν έχουμε ακούσει από τα αμέτρητα θύματα των τελευταίων ετών, όταν η ομάδα λειτουργεί με ατιμωρησία.
Πριν έρθουμε στη λίμνη Τσαντ, είχαμε πληρούνται δύο πληροφοριοδότες στη Νιγηρία που ζουν μεταξύ των μελών της Boko Haram και να γνωρίζουν την τακτική της τρομοκρατικής οργάνωσης καλύτερα από τους περισσότερους. Τους ρωτάμε ποια είναι η ομάδα που έχει προγραμματιστεί για τις απαχθέντων μαθήτριες.
«Θα τα χρησιμοποιούν για να διαπραγματευτεί με την κυβέρνηση σχετικά με αυτά των μελών τους, που έχουν τεθεί υπό κράτηση από την κυβέρνηση," μας λέει ένας. "Ή θα τα χρησιμοποιήσουν ως ανθρώπινες ασπίδες».
Όπως έχουμε πλεύσει μέσα από τα νερά πίσω στην ηπειρωτική χώρα, γίνεται σαφές πόσο δύσκολο μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης θα είναι. Το έδαφος εδώ είναι τόσο σκληρή όσο τακτική Boko Haram είναι αμείλικτος.

Του CNN NURAL Choudhury και Inez Torre συνέβαλαν σε αυτή την έκθεση.